|
ฤๅในรายงานการไต่สวนฤๅการพิจารณาคดีในศาลใดศาลหนึ่งก็ดี โดยย่อก็ดี ฤๅโดยพิศดารก็ดี อันเปนรายงานที่ถูกต้องจริง ซึ่งตนนำเอามาโฆษนาประกาศ ฤๅซึ่งตนแต่งเปนคำวินิจฉัยข้อความฤๅสิ่งใดที่มีอยู่ในรายงานนั้นในทางที่ตนเห็นเปนยุติธรรมโดยจริงใจอันสุจริตแล้วออกโฆษนาประกาศ ข้อ๔ข้อความฤๅสิ่งใดซึ่งเปนความจริงแท้ และซึ่งเปนหิตานุหิตประโยชน์แก่มหาชนทั้งหลายควรรู้ทั่วไปแล้ว ตนนำเอาออกโฆษนาประกาศ ด้วยมีความเจตนาจะให้เปนหิตานุหิตประโยชน์แก่มหาชนทั้งหลายจะได้รู้ทั่วไป ข้อ๕ข้อความฤๅสิ่งใดที่เปนจริงก็ดี ฤๅมิเปนจริงก็ดี ซึ่งตนได้เขียนเปนลายลักษณอักษรไปให้ผู้หนึ่งทราบ โดยที่ตนมีเหตุอันสมควรเชื่อว่า เปนจริง และโดยที่ตนมีเหตุอันสมควรที่จะให้ผู้นั้นทราบไว้ และในการที่ตนเขียนลายลักษณอักษรกล่าวถึงข้อความฤๅสิ่งดังว่ามาแล้วไปให้ผู้นั้นทราบนั้น ตนมิได้มีใจชิงชังโกรธแค้นฤๅอีจฉาอาฆาฏผู้ที่ต้องถูกประจานด้วยข้อความฤๅสิ่งนั้นเลย ข้อ๖ข้อความฤๅสิ่งใดที่เปนจริงก็ดี ฤๅมิเปนจริงก็ดี ซึ่งตนเอาออกโฆษนาประกาศ เพื่อประสงค์จะชี้แจงป้องกันรักษาตัวของตัว ประการหนึ่ง แลเพื่อประสงค์จะร้องขอความยุติธรรมในเรื่องที่ตนได้รับความข่มเหงแล้ว ประการหนึ่ง และในการโฆษนาประกาศดังนี้ ตนต้องสะแดงให้เห็นว่า ข้อความฤๅสิ่งนั้น ตนมีมูลที่พอจะเชื่อได้ว่า เปนความจริง กับการที่ตนโฆษนาประกาศด้วยวิธีอย่างใดอย่างหนึ่งนั้นไม่มากมายเหลือเกินกว่าความจำเปนในความประสงค์ประการใดประการหนึ่งดังที่ว่ามาแล้วนั้น |
ข้อ๗ข้อความฤๅสิ่งใดที่เปนจริงก็ดี ฤๅมิเปนจริงก็ดี ซึ่งตนเอาออกโฆษนาประกาศโดยมีเหตุอันสมควรที่ตนเชื่อว่า เปนจริง เพื่อประสงค์จะเชิญให้มหาชนทั้งหลายสะแดงความเห็นให้เกิดหิตานุหิตประโยชน์ทั่วกัน
ข้อ๘ข้อความฤๅสิ่งใดที่เปนจริงก็ดี ฤๅมิเปนจริงก็ดี ซึ่งตนเอาออกโฆษนาโดยสะแดงความเห็นของตนที่เกี่ยวด้วยคนใดคนหนึ่งฤๅสิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งเปนคนฤๅสิ่งที่มหาชนทั้งหลายควรจะสะแดงความเห็นเกี่ยวข้องได้ และในการสะแดงความเห็นเช่นนี้ ตนต้องมีเหตุผลอันสมควรที่จะกล่าวและต้องกอบไปด้วยความระวังอย่างมาก อย่าให้ร้ายแรงเปนที่เสียหายแก่คนฤๅสิ่งนั้นจนเกินไปกว่าความจำเปน เมื่อผู้นั้นโฆษนาประกาศเองฤๅยังให้ผู้อื่นโฆษนาประกาศแทนตัวด้วยข้อความซึ่งได้ยกเว้น ๘ ข้อเหมือนดังว่ามานี้แล้ว ท่านว่า ผู้นั้นไม่มีผิด หาโทษมิได้ มาตรา๗ผู้ใดซึ่งลงทุนออกหนังสือพิมพ์ต่าง ๆ ขายเอากำไรแต่คนเดียวก็ดี ฤๅลงทุนเข้าหุ้นส่วนด้วยผู้อื่นออกหนังสือพิมพ์ต่าง ๆ ขายเอากำไรด้วยกันก็ดี ถ้ามีข้อความฤๅสิ่งใดซึ่งต้องห้ามโดยพระราชกำหนดนี้ลงโฆษนาประกาศในหนังสือพิมพ์ของตนแล้ว ท่านว่า ผู้นั้นกระทำผิด และต้องรับโทษเสมอกับผู้ที่เอาข้อความฤๅสิ่งซึ่งต้องห้ามโดยพระกำหนดนี้ออกโฆษนาประกาศเองฤๅให้ผู้อื่นเอาออกโฆษนาประกาศแทนตนฉนั้น เว้น |
หน้า:พรก หมิ่นประมาท รศ ๑๑๘.pdf/5
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
วันที่ ๙ เมษายน ๑๑๘
เล่ม ๑๖ น่า ๒๒
ราชกิจจานุเบกษา
