หน้า:พรบ สัญจรโรค ๑๒๗.pdf/5

เล่ม ๒๔ หน้า ๑๓๖๙

วันที่ ๒๒ มีนาคม ๑๒๖

ราชกิจจานุเบกษา

---

มาตรา๒๓ใบอนุญาตนั้นให้ลงวันเดือนปีที่ออก และวันเดือนปี อายุ ตำหนิรูปพรรณของหญิง และตำบลที่หญิงนครโสเภณีผู้นั้นจะอยู่โดยลำพังตนเองหรือในโรงหนึ่งโรงใดให้ชัดเจน แล้วให้หญิงนั้นกดลายมือไว้เปนสำคัญด้วย มาตรา๒๔บรรดาใบอนุญาตที่เจ้าพนักงานออกให้แก่ผู้ตั้งโรงหญิงนครโสเภณีนั้น ให้ลงตำบลที่ตั้งและวันเดือนปีที่ได้ออกไปด้วย มาตรา๒๕ถ้าเจ้าพนักงานจะตรวจใบอนุญาตของหญิงนครโสเภณีผู้ใด เวลาใด หญิงนครโสเภณีผู้นั้นต้องยอมให้เจ้าพนักงานตรวจในเวลานั้น ถ้าไม่มีใบอนุญาต ก็ให้จัดการตามพระราชบัญญัติ มาตรา๒๖ถ้าเจ้าพนักงานเห็นว่า หญิงนครโสเภณีผู้ใดจะเปนโรคติดต่อกันได้ จะส่งให้แพทย์ตรวจโรคหญิงนครโสเภณีผู้นั้นเวลาใดเมื่อใดก็ได้ นายโรงต้องยอมให้แพทย์ตรวจทุกเวลา มาตรา๒๗ถ้ามีข้อควรสงไสยว่า หญิงนครโสเภณีผู้ใดป่วยเปนโรคซึ่งอาจจะติดต่อกันได้ ก็ให้นำตัวหญิงผู้นั้นมาให้เจ้าพนักงานแพทย์ตรวจณที่ซึ่งได้จัดไว้ เมื่อเห็นว่า ผู้นั้นป่วยเปนโรคซึ่งอาจจะติดต่อกันได้

จริง ก็อย่าให้เจ้าพนักงานออกใบอนุญาตให้ หรือเปนผู้ที่ถือใบอนุญาตอยู่แล้ว ก็ให้เรียกใบอนุญาตคืนเสียชั่วคราวหนึ่ง แลวให้ส่งตัวหญิงผู้นั้นไปรักษาณโรงพยาบาลกว่าจะหาย หรือว่า สมัคจะรักษาตนเองณที่ใด ๆ ก็ได้ และเมื่อผู้นั้นหายป่วยเปนปรกติแล้วได้นำหนังสือสำคัญของแพทย์มายื่นขอรับใบอนุญาต ก็ให้เจ้าพนักงานออกใบอนุญาตให้ หมวดที่ ๖ ว่าด้วยลักษณโทษผู้กระทำผิดต่อ พระราชบัญญัติ มาตรา๒๘ผู้ใดตั้งโรงหญิงนครโสเภณีโดยไม่มีใบอนุญาต หรือเอาใบอนุญาตของผู้อื่นมาใช้ ให้มีโทษปรับเปนเงินคราวหนึ่งไม่เกินกว่า ๒๐๐ บาท หรือจำคุกมีกำหนดไม่เกินกว่า ๖ เดือน หรือทั้งปรับและจำด้วยทั้ง ๒ สถาน มาตรา๒๙ถ้าผู้ใดย้ายโรงหญิงนครโสเภณีไปตั้งในที่ ๆ ยังไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานก็ดี หรือขัดขวางหญิงนครโสเภณีซึ่งไม่มีความสมัคจะอยู่ด้วยต่อไปไว้ก็ดี หรือรับหญิงที่ยังไม่ได้มีใบอนุญาตเปนหญิงนครโสเภณีไว้ก็ดี หรือทำการขัดขวางไม่ยอม