หน้า:พรบ สัญจรโรค ๑๒๗.pdf/4

วันที่ ๒๒ มีนาคม ๑๒๖

เล่ม ๒๔ หน้า ๑๓๖๘

ราชกิจจานุเบกษา

---

อนุญาตของผู้อื่น หรือเอาใบอนุญาตของตัวไปให้ผู้อื่นใช้เปนอันขาด มาตรา๑๖ห้ามมิให้หญิงนครโสเภณีผู้ใดผู้หนึ่งแสดงกิริยาอาการให้เปนที่รำคานแก่ผู้คนที่เดิรผ่านไปมาภายนอกโรง เช่น ยื้อแย่งฉุดคร่าล้อเลียน เปนต้น มาตรา๑๗ถ้าหญิงนครโสเภณีผู้ใดสมัคจะเข้าอยู่ในโรงใดแล้ว ภายหลังไม่พอใจจะอยู่ในโรงนั้น จะย้ายไปอยู่ในโรงอื่น ก็ให้หญิงผู้นั้นชี้แจงขออนุญาตต่อเจ้าพนักงานก่อน เมื่อเจ้าพนักงานเห็นสมควรและอนุญาตให้แล้ว จึงจะย้ายไปได้ มาตรา๑๘ถ้าหญิงนครโสเภณีผู้ใดกลับใจจะละความประพฤติเปนหญิงนครโสเภณีมาขอถอนใบอนุญาตและหักทะเบียน ก็ให้เจ้าพนักงานถอนใบอนุญาตและหักทะเบียนให้ตามควรประสงค์ของหญิงผู้นั้น มาตรา๑๙ผู้ที่ได้รับใบอนุญาตเปนหญิงนครโสเภณีจะต้องเสียค่าธรรมเนียมใบอนุญาตฉบับละ ๑๒ บาท และให้มีกำหนดเวลาอนุญาตไม่เกินกว่า ๓ เดือนครั้งหนึ่งนับตั้งแต่วันที่ลงใบอนุญาตเปนต้นไป หมวดที่ ๕ ว่าด้วยหน้าที่เจ้าพนักงาน มาตรา๒๐เมื่อมีผู้มาขอตั้งโรงหญิงนครโสเภณีณท้องที่ตำบลใด ให้เจ้าพนักงาน

สอบสวนก่อนว่า ที่นั้นจะควรอนุญาตให้ตั้งหรือไม่ เมื่อเห็นสมควรและได้รับอนุมัติจากเสนาบดีหรือข้าหลวงเทศาภิบาลแล้ว จึงให้ออกใบอนุญาตให้ มาตรา๒๑ให้เจ้าพนักงานผู้ออกใบอนุญาตทำบาญชีโรงหญิงนครโสเภณีที่ได้ออกใบอนุญาตยื่นต่อเสนาบดีกระทรวงนครบาลหรือข้าหลวงเทศาภิบาลผู้บังคับบัญชาการท้องที่ซึ่งได้ใช้พระราชบัญญัตินี้ทุก ๆ เดือน เพื่อได้ทราบว่า ผู้ใดได้ตั้งโรงหญิงนครโสเภณีที่ตำบลใด มีจำนวนหญิงนครโสเภณีเท่าใด ได้ถอนใบอนุญาตเสียหรือเลิกไปโดยเหตุประการใดเท่าใด คงมีตั้งอยู่เท่าใด เจ้าพนักงานจะต้องคอยคะวังแก้ไขให้ถูกต้องเสมอ มาตรา๒๒ถ้าหญิงผู้ใดจะขอรับอนุญาตเปนหญิงนครโสเภณี ให้เจ้าพนักงานสอบสวนให้ได้ความดังนี้ก่อน คือ ๑ผู้จะรับใบอนุญาตมีอายุเกินกว่า ๑๕ ปีแล้วหรือยัง ๒เปนผู้สมัครด้วยตนเองหรือไม่ ๓เปนผู้ที่ไม่มีโรคที่จะติดต่อกันได้หรืออย่างไร เมื่อพร้องทั้ง ๓ อย่างนี้แล้ว จึงให้ออกใบอนุญาตให้