หน้า:พรบ สัญจรโรค ๑๒๗.pdf/3

เล่ม ๒๔ หน้า ๑๓๖๗

วันที่ ๒๒ มีนาคม ๑๒๖

ราชกิจจานุเบกษา

---

สมัคอยู่ด้วย นายโรงไม่มีอำนาจที่จะกักขังขัดขวางหญิงนครโสเภณีผู้นั้นไว้ได้ นายโรงหญิงนครโสเภณีจะต้องทำบาญชีคนที่มีประจำ หรือที่เข้ามาอยู่ใหม่ หรือไปจากโรง หรือมีเหตุล้มตายประการใด ๆ ก็ดี ยื่นชี้แจงต่อเจ้าพนักงานให้ทราบภายในกำหนด ๒๔ ชั่วโมง ตามแบบที่เจ้าพนักงานจะกำหนดให้ มาตรา๑๑ผู้เปนนายโรงหญิงนครโสเภณีนั้น จะต้องปกครองและควบคุมหญงนครโสเภณีที่อยู่ในโรงของตนให้เปนการเรียบร้อย ห้ามมิให้นายโรงรับหญิงนครโสเภณีที่มิได้มีใบอนุญาตจากเจ้าพนักงานไว้ และห้ามมิให้นายโรงทำสัญญากับหญิงนครโสเภณีด้วยเรื่องออกเงินล่วงหน้าให้รับจ้างเปนหญิงนครโสเภณีอยู่กับตนเปนอันขาด ถ้าสัญญาเช่นนี้มีขึ้น ก็เปนอันใช้ไม่ได้ มาตรา๑๒นายโรงหญิงนครโสเภณีจะต้องตรวจตราดูแลรักษาและจัดโรงของตนให้เปนไปดังนี้ คือ— ๑หน้าโรงต้องเปนที่กำบังปกปิดมิดชิด อย่าให้คนเดิรทางไปมาแลเห็นตลอดเข้าไปในโรงนั้นได้ ๒หน้าโรง หลังโรง และบริเวณของโรงนั้นต้องให้สอาด ปราศจากสิ่งโสโครกและสิ่งที่รกรุงรังต่าง ๆ ๓ต้องมีโคมแขวนไว้หน้าโรงเปนเครื่องหมายด้วย

๔ห้ามมิให้นายโรงทำที่กักขังหญิงนครโสเภณี ๕ห้ามมิให้ผู้ใดผู้หนึ่งเลี้ยงเด็กหญิงอันมีอายุต่ำกว่า ๑๕ ปีลงมาไว้ในโรงของตนเปนอันขาด มาตรา๑๓ถ้านายโรงหญิงนครโสเภณีจัดเครื่องทองเงินรูปภัณฑ์ หรือเครื่องประดับเพ็ชร์พลอย เครื่องนุ่งห่ม ให้หญิงนครโสเภณีตกแต่งหรือยืมใช้ แม้ของเหล่านั้นจะเปนอันตรายสูญหายไป นายโรงจะฟ้องหาว่า หญิงนครโสเภณีลักขะโมยหรือยักยอก ไม่ได้ มาตรา๑๔ผู้จะตั้งโรงหญิงนครโสเภณีต้องเสียเงินค่ารับใบอนุญาตเปนนายโรงฉบับละ ๓๐ บาท ในใบอนุญาตนั้น ให้มีกำหนดเวลาไม่เกินกว่า ๓ เดือนนับตั้งแต่วันที่ได้ลงในใบอนุญาตและได้จดทะเบียนไว้เป็นต้นไป หมวดที่ ๔ ว่าด้วยหญิงนครโสเภณี มาตรา๑๕ถ้าหญิงผู้ใดสมัคเปนหญิงนครโสเภณี ให้หญิงผู้นั้นมาขอรับใบอนุญาตตามพระราชบัญญัตินี้ก่อน เมื่อเจ้าพนักงานเห็นสมควรและออกใบอนุญาตให้แล้ว จึงจะไปเปนหญิงนครโสเภณีได้ และใบอนุญาตนั้นให้ใช้ได้แต่เฉภาะตัว ห้ามมิให้ใช้ใบ