ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:พระราชพงสาวดารฯ ฉบับหลวงประเสิด - ๒๔๘๖.pdf/42

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
36

แต่พระเจ้าลูกเทอพระสรีเสาวนั้นตรัดเอาพระทัยไส่ แลสเด็ดไปบัญชาการที่จะรักสาพระนครทุกวัน ครั้นแลสมเด็ดพระมหินทราธิราชเจ้าตรัดรู้ว่า พระเจ้าลูกเทอพระสรีเสาวสเด็ดไปบัญชาการเสิกทุกวันดังนั้น ก็มิไว้พระทัย ก็ไห้เอาพระเจ้าลูกเทอพระสรีเสาวนั้นไปค่าเสียนะวัดพระราม

ครั้งนั้น การเสิกซึ่งจะรักสาพระนครนั้นก็คลายลง ครั้นเถิงสักราช 931 มะเส็งสก (พ.ส. 2112) นะวัน 1 11 9 ค่ำ เพลารุ่งแล้วประมาน 3 นาลิกา ก็เสียกรุงพระนครสรีอยุธยาแก่พระเจ้าหงสา ครั้นเถิงวัน 6 6 12 ค่ำ ทำการปราบดาภิเสกสมเด็ดพระมหาธรรมราชาธิราชเจ้าเสวยราชสมบัติกรุงพระนครสรีอยุธยา อนึ่ง เมื่อพระเจ้าหงสาสเด็ดกลับคืนไปเมืองหงสานั้น พระเจ้าหงสาเอาสมเด็ดพระมหินทราธิราชเจ้าขึ้นไปด้วย

สักราช 932 มะเมียสก (พ.ส. 2113) พระญาละแวกยกพลมายังพระนครสรีอยุธยา พระญาละแวกยืนช้างตำบนสามพิหาร แลได้รบพุ่งกัน แลชาวไนเมืองพระนครยิงปืนออกไปต้องพระญาจัมปาธิราชตายกับคอช้าง ครั้งนั้น เสิกพระญาละแวกเลิกทัพกลับคืนไป ไนปีนั้น น้ำนะกรุงพระนครสรีอยุธยามาก

สักราช 933 มะแมสก (พ.ส. 2144) น้ำน้อย อนึ่ง สมเด็ดพระนารายน์บพิตรเปนเจ้าสเด็ดขึ้นไปเสวยราชสมบัติเมืองพิสนุโลก