ชอบใจอะไรก็ขนไปสะสมเป็นสมบัติของตน มีอยู่มากรายเหมือนกันที่ท่านเจ้าอาวาสเป็นผู้เข้าใจศิลปบอกบุญเรี่ยไรมาใช้จ่ายซ่อมหลังคาและส่วนอื่นของโบสถ์และวิหาร แล้วขอความช่วยเหลือจากทางราชการ แต่กว่าจะได้เงินมาก็พอดีมีฝนหรือมีเหตุอื่นมาทำความเสียหายปู้ยี่ปู้ยำแก่สิ่งที่จะต้องซ่อมซึ่งเป็นศิลปของเก่าให้หมดไป เป็นอย่างนี้ที่เราต้องสูญเสียภาพจิตรกรรมอันหาค่าไม่ได้แทบทั้งหมด ทั้งนี้ ใช่าว่าจะขาดแคลนเรื่องเงินสำหรับบำรุงอนุสสาวรีย์ของเราก็หาไม่ ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง เมื่อพูดกันง่าย ๆ อย่างตรงไปตรงมา ก็ดุจประหนึ่งว่า บรรพบุรุษของเราสามารถสร้างวัดได้เป็นจำนวนพัน ๆ แต่เราชาวไทยปัจจุบันไม่มีเงินสำหรับซ่อมสำหรับพิทักษ์รักษาวัดเหล่านี้ให้พ้นจากความเสื่อมโทรมเพียง ๒–๓ วัดก็ไม่ได้ ทั้งนี้ทั้งนั้น เพราะเราไม่เข้าใจในสิ่งที่ไทยเก่ามอบเป็นมรดกไว้ให้แก่เรานั้นเป็นมณีอันมีค่าหาได้ยาก
พ้นวัดออกมา ผู้ซึ่งเป็นคฤหัสถ์ก็ดำเนินเรื่องไปในทำนองเดียวกัน และด้วยเหตุผลเป็นทำนองเดียวกัน คือ บกพร่องทางศิลปศึกษา ถ้ามีข้าราชการผู้ใหญ่อะไรคนใดคนหนึ่งเกิดความวิตถารเปลี่ยนแปลงลักษณะพิเศษของอนุสสาวรีย์และภาพจิตรกรรมของเก่าเสียไซร้
