ที่ชี้ให้เห็นในสิงคาโลวาทสูตร์นั้น เป็นโทษที่ชี้ฉะเพาะตัวบุคคล ไม่ใช่ชี้โทษแห่งการพะนันโดยน้ำเนื้อของมันเอง ถ้าจะค้นคำตอบข้อนี้ เห็นจะต้องตอบจากที่อื่นในบาลี อาจต้องย้อนไปถึงปฐมเทศนาก็เป็นได้ ผู้เขียนในที่นี้ไม่ใช่ผู้ทรงพระไตรปิฎก จำต้องพูดภายในความรู้และปัญญาของตน
การที่จะตอบว่า เหตุใดการพะนันจึงเป็นของชั่วโดยน้ำเนื้อของมันเองนี้ เป็นของยากจริง ๆ เรายอมรับทุกคนว่า การพะนันเป็นของชั่ว แต่คนโดยมากมีความเห็นดีเห็นชั่วโดยเหตุเลือน ๆ ถ้าขอให้อธิบายเหตุ ก็อธิบายเลือน ๆ เมื่ออธิบายแล้ว กลับสงสัยขึ้นก็เป็นได้ ถ้าฝ่ายหนึ่งยกตัวอย่างมาอ้างว่า คนนั้นคนนี้ฉิบหายสิ้นเนื้อประดาตัวเพราะการพะนัน ก็อาจได้รับตอบว่า แน่แล้ว การพะนันเป็นของชั่ว แต่ถ้าจะชั่งน้ำหนักกับตัวอย่างที่ยกนั้น ก็มีตัวอย่างอื่น ๆ เป็นอันมากซึ่งนักพะนันไม่สิ้นเนื้อประดาตัวเพราะการนั้น ที่กลับมั่งมีก็พอชี้ตัวได้
