ชนชาติไทยเปนชาติไหย่ชาติหนึ่งมาก่อนพุทธกาลหลายพันปี แต่เดิมมีภูมิลำเนาหยู่ทางประเทสจีนตอนไต้ ต่อมามีพวกที่ไม่สมัคหยู่ไนถิ่นเดิมพากันอพยพหาที่หยู่ไหม่ ได้อพยพลงมาทางไต้ ประดุจลูกคลื่นที่ค่อย ๆ เคลื่อนหย่างช้า ๆ ด้วยเหตุนี้ จึงเกิดมีไทยเปน 2 พวก คือ พวกที่ยังหยู่ไนถิ่นเดิม และพวกที่อพยพลงมาทางไต้
ไทยที่อพยพจากถิ่นเดิมลงมานั้น พวกหนึ่งไปรวบรวมตั้งบ้านเมืองขึ้นทางลุ่มแม่น้ำสาละวิน เรียกว่า ไทยไหย่ และจัดตั้งเปนอานาจักรอิสระไนดินแดนที่เปนประเทสพม่าปัจจุบันนี้ พายหลังมีชนอีกชาตหนึ่งซึ่งหยู่ไนดินแดนระหว่างอินเดียกับทิเบต คือ ต้นชาติพม่า เข้าตีเขตแดนไทยไหย่ได้ แล้วตั้งเมืองพุกามเปนราชธานี ตั้งแต่นั้นมา ไทยไหย่ก็กะจัดกะจายไปไนที่ต่าง ๆ ไทยไหย่เวลานี้ยังมีหยู่ไนแถบอัสสัมของอินเดีย และไนสหะรัถไทยเดิม (ซึ่งได้มารวมหยู่กับประเทสไทยเราแล้ว)
ไทยที่อพยพอีกพวกหนึ่งลงทางไต้ ตั้งภูมิลำเนาหยู่ตอนต่อลุ่มแม่น้ำโขงขึ้นไป พวกนี้มีชื่อเรียกต่อมาว่า ไทยน้อย คือ พวกเรานี้แหละ แคว้นที่ไทยน้อยมาตั้งภูมิลำเนาหยู่แยกได้เปน 3 อานาจักร คือ สิบสองเจ้าไทย สิบสองพันนา และหัวพันทั้งห้าทั้งหก อานาจักรเหล่านี้ไม่ขึ้นแก่กัน ต่อมาก็เกิดอานาจักรไหม่อีก 2 คือ ลานช้าง และลานนา ไทยได้ขยายอำนาดขึ้นเปนลำดับเช่นกัน โดยตั้งอานาจักรต่างเปนอิสระไม่ขึ้นแก่กัน
