หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
 | แม่แบบ {{หัวสลับ 2}} ถูกยกเลิกแล้ว กรุณาใช้แม่แบบ {{หัวสลับ}} ทดแทน |
เล่ม ๕
๑๙๗
ราชาธิราช
ขมิ้นกับปูนยื่นให้สมิงมะราหูกิน สมิงมะราหูจะได้กินน้ำสุราปนโลหิตในพระอุระพระองค์หามิได้ สมิงมะราหูทำดังนี้ ข้าพเจ้าเห็น ข้าพเจ้าจึงสะกิดพระบาทพระองค์ พระยาน้อยครั้นได้ฟังอ้ายท้าวกุลว่าดังนั้นก็เห็นจริงด้วย ก็ทรงพระโกรธ แล้วจึงว่า พี่เราป้าเราทั้งสอง ภายน่าไปจงให้เราได้เห็นความทุกข์ความยาก อย่าแคล้วแก่ตาเราเลย อันตัวอ้ายสมิงมะราหูนี้ เดชบารมีเราไปภายน่าได้เปนใหญ่แล้วจะสับเสียมิให้กากลืนแค้นคอ แต่เอ็งเปนคนซื่อสัตย์ต่อเจ้า ได้บอกเหตุร้ายดีให้แก่เราดังนี้ เราขอบใจนัก อนึ่ง ตัวเรานี้ก็เปนลูกหลายพระเจ้าช้างเผือกมา
