สภาวินิจฉัยว่า จะให้มีสมัยเดียวหรือสอง ส่วนการที่จะเรียกประชุมนั้น ก็เป็นคำสั่งของกษัตริย์
พระยานิติศาสตร์ไพศาลย์กล่าวว่า ในมาตรา ๓๐ มีว่า พระมหากษัตริย์จะโปรดเกล้าฯ ให้ขยายเวลาออกไปก็ได้ หรือจะปิดสมัยประชุมก็ได้ แต่ส่วนมนมาตรา ๒๙ จะให้แก้ใหม่ว่า สภาเป็นผู้กำหนดในเรื่องทีจะให้มีสมัยประชุมเดียวหรือให้มีมากกว่าสมัย ๑ ดั่งนี้ เห็นว่า ตามหลักน่าจะขัดกัน จะปิดสมัยประชุมหรือขยายเวลาประชุม ควรให้อำนาจแก่สภาหรือถวายให้ในหลวงแต่ฝ่ายเดียว การจึงจะ uniform ลงรูปกัน
พระยาราชวังสันตอบว่า ตามที่พระยานิติศาสตร์ฯ กล่าวนั้น ตามหลักเก่า วิธีที่จะตกลงขยายหรือไม่นั้น สภาตอบตกลงกันอยู่เอง แต่ในการใช้นั้นเป็นนีติกรรม จึ่งต้องเขียนว่า พระมหากษัตริยืโปรดเกล้าฯ เห็นว่า ไม่เป็นการขัดกัน ส่วนในข้อที่สมาชิกบางท่านกล่าวว่า บรรดาผู้ที่จะเข้ามาในที่นี้ย่อมยอมเสียสละแล้วนั้น ก็จริงอยู่ แต่ถ้าสมมตว่า นาย ก. เป็นทนายความ รับว่าความไว้ เงินตั้งหมื่นบาท หากว่า ถูกเรียกเข้าประชุมในระหว่างว่าความ เช่นนั้นแล้ว จะรู้สึกอย่างไร และเชื่อแน่ว่า คงจะต้องเดือดร้อน อีกประการหนึ่ง คนที่จะมาเป็นสมาชิกโดยราษฎรเลือกตั้งนั้น ก็ต้องเป็นผู้ที่มีชื่อเสียงดี มิเช่นนั้น ราษฎรก็คงไม่เลือกตั้งมา และเขาต้องเห็นว่า เป็นคนจะทำงานได้จริง
