หรือมิได้พระราชทานคืนมายังสภาภาย⟨ใน⟩หนึ่งเดือนนั้นก็ดี สภาจะต้องปรึกษากันใหม่ และออกเสียงลงคะแนนลับโดยวิธีเรียกชื่อ ถ้าและสภาลงมติตามเดิมไซร้ ท่านให้นำร่างพระราชบัญญัตินั้นขึ้นทูลเกล้าฯ ถวายอีกครั้งหนึ่ง เมื่อพระมหากษัตริย์มิได้ลงพระปรมาภิไธยพระราชทานลงมาภายในสิบห้าวัน ท่านให้ประกาศพระราชบัญญัตินั้นใช้บังคับเป็นกฎหมายได้" ในมาตรานี้ ขอเติมคำว่า "แล้ว" ต่อท้ายคำว่า "สิบห้าวัน⟨"⟩ ในบรรทัดที่ ๘ แห่งมาตรานี้
พระยาอนุมานราชธนกล่าวว่า ในมาตรานี้ ได้เสนอญัตติข้อสงสัยไว้ แต่บัดนี้ ไม่ติดใจแล้ว ขอถอน
ประธานอนุกรรมการร่างรัฐธรรมนูญกล่าวว่า อยากจะแสดงความหมายต่อที่ประชุมว่า ที่ได้มีมาตรานี้ ก็เพราะเหตุว่า รัฐธรรมนูญบ้านใดเมืองใดในโลกนี้เขามีข้อความทำนองนี้ทุกแห่ง และเหตุผลทำไมจึ่งมีข้อความดั่งนี้ก็ดั่งที่ได้เรียนไว้แล้วว่า หลักในธรรมนูญทุกแห่ง ความประสงค์อันยิ่งใหญ่ที่ว่าดีหรือไม่นั้น ก็อยู่ที่การถ่วงหน่วงเหนี่ยวซึ่งกันและกันในอำนาจต่าง ๆ ว่าพอเพียงหรือไม่ ถ้าแม้ว่าพอเพียงแล้วก็นับว่าดี และเหตุใดจึ่งต้องมีเช่นนั้นเข้าใจว่า จะทราบกันแล้ว ในเมืองอื่นที่เขามีสองสภา เช่น สภาล่าง สภาบนนั้น วิธีดำเนิรการก็ต้องจากล่างไปบน แล้วจึ่งถึงพระเจ้าแผ่นดิน ส่วนของเรานั้นมีเพียงสภาเดียว ก็ยิ่งต้องการ เพื่อแสดงให้คนทั้งหลายเห็นในอันจะให้
