"มาตรา ๔๑ สภาย่อมทรงไว้ซึ่งสิทธิที่จะลงมติความไว้ใจในกรรมการราษฎรรายตัวหรือทั้งคณะ
การเสนอญัตติความไว้ใจนั้น ท่านมิให้ลงมติในวันเดียวกันกับวันที่ปรึกษาญัตตินั้น"
และกล่าวต่อไปอีกว่า มีคำ ๒ คำที่ควรอธิบาย คือว่า "มติความไว้ใจ" เป็นที่เข้าใจว่า ความไม่ไว้ใจ เพราะแปลมาจากคำว่า "โว๊ตออฟคอนฟิเดนซ์" การที่รอไว้ให้ลงมติวันหลัง ไม่ใช่วันเดียวกับวันเสนอญัตติ ก็เพราะเหตุว่า เวลาเสนอญัตติ มีการโต้แย้งอย่างหน้าดำหน้าแดง ควรทิ้งระยะเวลาให้ชั่งน้ำหนักให้ถี่ถ้วนแล้ว เมื่อสภาไม่ไว้ใจ ก็ลงมติในวันต่อไป กรรมการราษฎรต้องออกหมดทั้งคณะ เพราะฉะนั้น ก่อนตกลงใจ จึ่งมีว่า ให้เวลาตรึกตรองสัก ๑ คืน และวรรคที ่๒ เกินไปหน่อยหนึ่ง คือ ให้ตัดคำว่า "การเสนอ" ออก
เจ้าพระยาธรรมศักดิ์ฯ กล่าวว่า คำว่า "ญัตตินั้น" ตอนสุดท้าย ขอให้ตัดออก เพราะได้ความพอแล้ว
ประธานอนุกรรมการฯ รับรอง
ประธานสภาฯ กล่าวว่า ถ้าไม่มีผู้ใดอภิปรายกันต่อไป จะได้ลงมติ ไม่มีผู้ใดคัดค้าน ที่ประชุมลงมติเห็นชอบพร้อมกันว่า มาตรานี้ใช้ได้ตามที่แก้แล้ว
มาตรา ๔๒ ประธานอนุกรรมการฯ กล่าวว่า ความในมาตรา ๔๒ เดิมมีดั่งนี้
