วิธีการที่ราชบัณฑิตยสภาจัดในเรื่องสงวนโบราณวัตถุนั้น ระเบียบกลับกระบวนกับการสงวนโบราณสถาน คือ เอาการ “รักษา” เป็นข้อต้น เพราะโบราณวัตถุเป็นของเคลื่อนที่ได้ ต้องรวบรวมรักษาและระวังมิให้หายก่อนอย่างอื่น การรักษาโบราณวัตถุจึงจำเป็นต้องมีพิพิธภัณฑสถานเป็นที่รวบรวมและรักษาสิ่งของ เมื่อมีที่เก็บแล้วจึง “ตรวจ” เลือกและจัดโบราณวัตถุตั้งเรียบเรียงไว้ตามประเภทและ “ค้น” หาของมาเพิ่มเติมต่อไป พิพิธภัณฑสถานที่ราชบัณฑิตยสภาปกครองดูแลอยู่ในบัดนี้มีพิพิธภัณฑสถานสำหรับพระนครในกรุงเทพฯ แห่ง ๑ พิพิธภัณฑสถานที่พระนครศรีอยุธยาแห่ง ๑ พิพิธภัณฑสถานที่เมืองลพบุรีแห่ง ๑ พิพิธภัณฑสถานที่เมืองพิษณุโลกแห่ง ๑ พิพิธภัณฑสถานที่เมืองลำพูนแห่ง ๑ พิพิธภัณฑสถานที่เมืองนครปฐมแห่ง ๑ พิพิธภัณฑสถานที่เมืองนครศรีธรรมราชแห่ง ๑ รวมเป็น ๗ แห่งด้วยกัน และกำลังเตรียมจะตั้งต่อไปที่อื่นอันมีโบราณวัตถุและมีกำลังพอจะสามารถตั้งได้อีกหลายแห่ง พิพิธภัณฑสถานสำหรับพระนครในกรุงเทพฯ นี้จะเป็นที่รวบรวมโบราณวัตถุอันเลือกล้วนแต่เป็นอย่างยอดเยี่ยมเอามาไว้สำหรับให้มหาชนชาวประเทศนี้และที่มาแต่นานาประเทศได้เห็นโบราณอารยธรรมของประเทศสยาม ของนอกจากนั้นพบในเขตต์
