ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:สงวนของ - ดำรง - ๒๔๗๓.pdf/23

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๑

มณฑลไหน ก็หมายว่าจะรักษาไว้ในพิพิธภัณฑสถานของมณฑลหรือของจังหวัดนั้น ๆ อนึ่ง การตั้งพิพิธภัณฑสถานตามหัวเมืองนั้น เห็นว่าควรคิดตั้งในวัด เพราะเมืองอื่นนอกจากพระนครศรีอยุธยาและเมืองลพบุรีไม่มีวังของเก่าซึ่งจะใช้ได้ ครั้นจะหาที่และลงทุนสร้างสถานขึ้นใหม่ กำลังก็ไม่พอที่จะทำ ถ้าอาศัยตั้งในวัด จะมีประโยชน์ถึง ๓ สถาน สถานที่ ๑ วัดย่อมเป็นที่ประชุมสาธุชน คือ บุคคลชั้นที่ชอบดูพิพิธภัณฑสถานและที่มีกำลังจะช่วยอุปการะ สถานที่ ๒ ในวัดมักทีสถานที่ เช่น วิหาร หรือศาล และพระระเบียง เป็นต้น ซึ่งพอจะอาศัยตั้งพิพิธภัณฑสถานได้แม้ในเบื้องต้น ไปจนกว่าจะมีทุนพอสร้างสถานได้ต่างหาก สถานที่ ๓ พระสงฆ์ย่อมมีอัธยาศรัยพอใจในการทำคุณแก่มหาชน เมื่อเห็นประโยชน์ในการที่ตั้งพิพิธภัณฑสถาน ก็คงพอใจรับช่วยเป็นธุระทำนุบำรุง ตั้งแต่ช่วยหาของมาเข้าพิพิธภัณฑสถาน ตลอดจนในการช่วยสร้างและช่วยดูแลรักษา ข้อนี้มีตัวอย่างปรากฏมาแล้วหลายแห่ง

การตรวจโบราณวัตถุนั้นมีเป็น ๒ สถาน สถานที่ ๑ เพื่อจะรู้ว่าเป็นของโบราณอันสมควรสงวนไว้สำหรับบ้านเมืองหรือไม่ สถานที่ ๒ เป็นของเกิดขึ้นในสมัยไหนและประเทศไหน การตรวจดังกล่าวมาในเวลานี้ผู้เชี่ยวชาญยังมีน้อย เมื่อเทศาภิบาลพบโบราณวัตถุอันปรากฏขึ้น เช่น พระเจดีย์พังลง พบของในนั้น