หน้า:สัญญาส่งผู้ร้ายข้ามแดน สยาม-อังกฤษ (๒๔๕๓-๐๓-๐๔).pdf/7

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
วันที่ ๑๓ สิงหาคม ๑๓๐
เล่ม ๒๘ น่า ๑๖๓
ราชกิจจานุเบกษา


ถ้าโทษอย่างอื่น ๆ นอกจากที่กล่าวมาข้างต้นนี้ ถ้ามีความอยู่ในกฎหมายซึ่งใช้อยู่ทั้งสองฝ่ายว่า จะส่งผู้ร้ายให้กันได้นั้น ก็สุดแล้วแต่ประเทศซึ่งรับคำขอให้ส่งนั้นจะเห็นสมควรว่า จะส่งผู้ร้ายข้ามแดนให้ต่อกันหรือไม่

ข้อ ๓

รัฐบาลฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด เมื่อเห็นว่า ไม่ควรยอมส่งคนในบังคับของรัฐบาลฝ่ายนั้นให้แก่รัฐบาลอีกฝ่ายหนึ่งแล้ว ก็ไม่ต้องส่งให้แก่กัน

ข้อ ๔

ถ้าคนที่รัฐบาลร้องขอก็ดี หรือคนที่รัฐบาลอังกฤษร้องขอก็ดี เปนคนที่ได้ชำระแลปล่อยให้พ้นโทษแล้ว หรือได้ลงโทษแล้ว หรือว่า ยังกำลังชำระอยู่ด้วยโทษที่ร้องขอกันนั้นในเมืองอังกฤษก็ดี หรือกำลังชำระในกรุงสยามก็ดี ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดโดยลำดับที่กล่าวมาแล้ว ไม่ต้องส่งผู้ร้ายข้ามแดนให้ซึ่งกันแลกัน

ถ้าคนที่รัฐบาลสยามร้องขอก็ดี หรือคนที่รัฐบาลอังกฤษร้องขอก็ดี เปนคนที่กำลังต้องไต่สวนอยู่ด้วยโทษอย่างใด ๆ ในเมืองอังกฤษก็ดี หรือในกรุงสยามก็ดี การที่จะส่งผู้ร้ายข้ามแดนให้กันนั้นจะต้องงดรอไว้จนกว่าจะได้พิจารณาแลลงโทษเสร็จแล้ว จึงส่งให้ซึ่งกันแลกัน