หนังสือพระเจ้าน้องยาเธอ กรมหลวงเทวะวงษ์วโรประการ แจ้งความมายังมิสเตอร์ราลฟ์แปชยิต อรรคราชทูตแลผู้มีอำนาจเต็มฝ่ายอังกฤษ
วันที่ ๑๐ มีนาคม รัตนโกสินทร์ศ๔ก๑ ๑๒๗
ด้วยเนื้อความข้อ ๔ ของสัญญาว่าด้วยอำนาจศาล ซึ่งมีความว่า บรรดาคดีทั้งหลายซึ่งคนในบังคับอังกฤษเป็นจำเลยฤๅเป็นผู้ต้องหา จะต้องมีที่ปฤกษาชาวยุโรปนั่งในศาลด้วยผู้หนึ่งนั้น ข้าพเจ้าขอกล่าวความหวังใจแทนรัฐบาลของสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวว่า รัฐบาลของสมเด็จพระเจ้าแผ่นดินอังกฤษคงจะได้คิดเตรียมไว้ว่า ในเวลาที่ควรจะพิจารณาการที่คิดแก้ไขความข้อนี้ ฤๅอีกนัยหนึ่ง จะเรียกว่า ยกเลิกความที่เป็นประกันนี้ เมื่อเห็นว่า ไม่ต้องการจะมีไว้อีกสืบไป แลในการที่จะปฤกษากันแก้ไขฤๅยกเลิกต่อไปในภายน่านั้น จะอาไศรยเหตุที่สมควรในข้อนั้นอย่างเดียว จะไม่มุ่งหมายว่า ต้องมีประโยชน์อย่างอื่นแลกเปลี่ยนกันด้วย
รัฐบาลสยามชอบใจในสัญญาอย่างที่ลงชื่อกันวันนี้ว่า เป็นที่หมายแห่งความเจริญของการรักษาความยุติธรรมในกรุงสยาม การที่ตกลงทำสัญญาอย่างเช่นนี้ก็เป็นพยานของความเจริญแล้วอยู่เอง ความประสงค์ของรัฐบาลสยามจะบำรุงการรักยุติธรรม ซึ่งได้ตั้งน่าจัดมาแลจัดการอยู่ช้านานแล้ว เพื่อให้คงอยู่อย่างดีชั้นสูง
