เร่งชักชวนพร้อมกันคอยท่าเราอยู่ ถ้าผู้ใดเห็นหนังสือนี้แล้วไม่ทำตามเรา เมื่อสำเร็จราชการแล้วเราจะตัดศีศะเสียให้สิ้นทั้งโคตร์ ขงเบ้งก็ให้ทหารลอบเอาหนังสือนั้นไปปิดไว้ ณะประตูเมืองลกเอี๋ยงแลหัวเมืองทั้งปวง
ครั้นเวลาเช้านายประตูเห็นดังนั้น ก็เอาหนังสือส่งเข้าไปถวายพระเจ้าโจยอยๆ แจ้งในหนังสือก็ตกใจ จึงปฤกษาขุนนางทั้งปวงว่า บัดนี้สุม้าอี้เปนขบถ ท่านทั้งปวงจะเห็นประการใด ฮัวหิมจึงทูลว่าเมื่อพระเจ้าวุยอ๋อง ยังมีพระชนม์อยู่ก็มิได้วางพระไทยสุม้าอี้ ตรัสอยู่เนืองๆว่าสุมาอี้คนนี้ ถ้าชุบเลี้ยงให้คุมทหารเปนใหญ่ขึ้นเมื่อใด ก็จะเปนขบถคิดร้ายต่อแผ่นดิน ซึ่งสุม้าอี้คิดอุบายทำเรื่องราวเข้ากราบทูลพระองค์ ขอไปอยู่รักษาเมืองเสเหลียงนั้น หวังจะซ่องสุมทหารขึ้นเปนกำลังได้แล้ว ก็จะคิดขบถเปนมั่นคง
อองลองได้ฟังดังนั้นจึงทูลว่า สุม้าอี้เปนคนมีสติปัญญาเฉลียวฉลาด แล้วก็ชำนาญในการสงคราม เคยได้รบพุ่งเปนอันมาก แม้นสุมาอี้ตั้งตัวได้แล้วเห็นเราจะทำการขัดสน ขอพระองค์เร่งคิดอ่านยกทหารไปกำจัดเสีย แต่กำลังยังอ่อนอยู่ฉนี้จึงจะชอบ
พระเจ้าโจยอยได้ฟังก็เห็นด้วย จึงสั่งให้จัดแจงทหารให้ยกกองทัพไป โจจิ๋นจึงทูลว่าเมื่อพระเจ้าโจผีจะสิ้นพระชนม์นั้น ก็ได้ฝากราชการแผ่นดินแก่สุม้าอี้ เห็นสุม้าอี้จะไม่อาจคิดขบถต่อพระองค์ ซึ่งเขียนหนังสือปิดไว้ฉนี้ ข้าพเจ้าเห็นว่าจะเปนกลของขงเบ้งแลซุนก๋วน แกล้งทำมาหวังจะให้เราเจ้ากับข้าคิดแคลงกัน ซึ่งพระองค์จะยกไปนั้นให้ดำริห์ดูจงควรก่อน
