จากที่ล้อมได้ จูหลงเหนื่อยสิ้นกำลังก็ลงจากม้า เข้านั่งหยุดพักแอบเงื้อมศิลาอยู่
ครั้นเห็นเดือนขึ้นทหารซึ่งล้อมอยู่นั้น ก็จุดเพลิงสว่างขึ้นสี่ด้าน เอาเกาทัณฑ์ระดมยิงเข้าไปดังห่าฝนแล้วร้องว่า ให้จูหลงเร่งออกมาหาเราๆจะไว้ชีวิตร์ จูหลงได้ฟังดังนั้นก็โกรธ จับทวนขึ้นม้าออกไล่รบทหารซึ่งล้อมอยู่นั้นทั้งสี่ทิศ ทหารทั้งปวงก็ล้อมกระชั้นเข้าไป จูหลงสิ้นความคิดแหงนขึ้นดูอากาศแล้วถอนใจใหญ่ว่า เราทำศึกมาแต่หนุ่มจนแก่ถึงเพียงนี้ก็ไม่เคยเสียทีแก่ผู้ใด ครั้งนี้เห็นเราจะเปนอันตรายเสียมั่นคง
ขณะนั้นพอขงเบ้งให้เตียวเปาคุมทหารห้าพัน ยกตามจูหลงมา เตียวเปาเห็นทหารแฮหัวหลิมล้อมจูล่งเข้าไว้ แล้วชีเจ๊กออกสกัดทางอยู่ เตียวเปาขี่ม้าถือทวนยาวสามวาสองศอกของบิดา เข้ารบแทงชีเจ๊กตกม้าตาย แล้วตัดเอาศีศะผูกฅอม้าฟันฝ่าเข้าไปหาจูหลงในที่ล้อมได้ จูหลงเห็นดังนั้นก็มีความยินดี เตียวเปาจึงบอกจูหลงว่า มหาอุปราชเห็นว่าท่านชะรากลัวจะเสียทีแก่ข้าศึก จึงให้ข้าพเจ้าคุมทหารห้าพันยกตามท่านมา จูหลงกับเตียวเปาก็คุมทหารพันหนึ่งลงมาจากที่ล้อม ทางด้านตวันตกพอเห็นกวนหินควบม้า มือหนึ่งหิ้วสีสะคนฟันฝ่าเข้ามาถึง กวนหินจึงบอกจูหลงว่ามหาอุปราชให้ข้าพเจ้าคุมทหารห้าพันยกมาตามท่าน พบตังฮีทหารแฮหัวหลิมสกัดทางอยู่ ข้าพเจ้าจึงตัดเอาศีศะมา บัดนี้มหาอุปราชก็ยกตามมา
จูล่งได้ฟังดังนั้นจึงว่า ซึ่งหลานทั้งสองมาช่วยนี้ก็ดีแล้ว แม้นเราคิดอ่านช่วยกันจับตัวแฮหัวหลิมให้ได้ ก็จะมีความชอบเปนอันมาก เตียวเปากับกวนหินได้ฟังดังนั้นก็เห็นด้วยรีบยกทหาร
