ขึ้นไปบนเขา จะจับแฮหัวหลิม จูหลงก็ควบม้าจะมาหาทหาร พอพบเตงจี๋ออกจากที่ล้อมได้ คุมทหารตามมา
จูหลงจึงว่าแก่เตงจี๋ว่า ตัวเราทำศึกมาแต่ครั้งพระเจ้าเล่าปี่ก็ไม่เคยอัปยศแก่ผู้ใด ควรหรือมาเสียทีแพ้รู้อ้ายแฮหัวหลิมลูกเล็กได้ หากว่าเตียวเปากับกวนหินหลานเรายกมาช่วย เราจึงรอดจากความตาย บัดนี้เตียวเปากับกวนหิน เขาก็ยกตามแฮหัวหลิมขึ้นไปแล้ว ตัวเราคนแก่นี้จะลากกายตามไปแก้แค้นให้จงได้ แล้วจูหลงกับเตงจี๋ก็รีบยกทหารตามขึ้นไป ในเวลากลางคืนบันจบทหารเตียวเปากวนหิน แยกกันขึ้นไปเปนสามทาง ฆ่าฟันทหารแฮหัวหลิมล้มตายเปนอันมาก
แฮหัวหลิมเห็นดังนั้นก็ตกใจ ไม่รู้ที่จะแก้ไขรบพุ่งประการใด ก็พาทหารคนสนิทร้อยเสศลงทางหลังเขาหนีไปเมืองลำอั๋น ทหารแฮหัวหลิมก็แตกกระจัดกระจายกันไป ต่างคนต่างหนีเอาตัวรอด กวนหินกับเตียวเปาก็รีบยกทหารตามแฮหัวหลิมไป แฮหัวหลิมเข้าเมืองได้ก็ให้ทหารปิดประตูเมือง ขึ้นรักษาน่าที่เชิงเทิลไว้มั่นคง
เตียวเปากับกวนหิน ก็ยกทหารเข้าล้อมเมืองไว้เปนสองด้าน ครั้นจูหลงกับเตงจี๋ยกมาถึง ก็ให้ทหารล้อมเมืองไว้โดยรอบถึงสิบวัน ก็มิเห็นแฮหัวหลิมยกทหารออกมาสู้รบ พอทหารเข้ามาบอกว่า มหาอุปราชเกณฑ์ให้ทหารอยู่รักษาเมืองไก้เอี๋ยง เมืองเอี๋ยงเป๋ง เมืองจือเสีย ตัวมหาอุปราชนั้นยกกองทัพมาจะถึงเมืองนี้อยู่แล้ว จูหลง เตงจี๋ กวนหิน เตียวเปา ทั้งสี่คนก็ชวนกันออกมารับขงเบ้งคำนับแล้วจึงบอกว่า ข้าพเจ้ามาตั้งล้อมเมืองนี้ไว้ก็หลายวันแล้ว ครั้นจะยกทหารเข้าโจมตีก็ยังไม่ได้ทีก่อน
