ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นจึงขึ้นเกวียนน้อย เข้าไปดูเห็นภูมิ์เมืองนั้นมั่นคง แล้วเห็นทหารขึ้นรักษาน่าที่เชิงเทิลเปนสามารถอยู่ จึงว่าแก่ทหารทั้งปวงว่า เมืองลำอั๋นนี้มั่นคงนักเราจะทำประการใดดี ถ้าจะนิ่งไว้ช้าวันเกลือกโจยอยรู้ จะยกทหารอ้อมไปตีเอาเมืองฮันต๋ง เราจะมิเสียการไปหรือ
เตงจี๋จึงว่าแฮหัวหลิมเปนเชื้อสายอยู่กับโจยอย แม้นเราจับตัวแฮหัวหลิมกับทหารร้อยหนึ่งได้ โจยอยก็จะสิ้นความคิดท้อน้ำใจลง เห็นการเราจะสำเร็จโดยง่าย ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นก็เห็นด้วย จึงคิดกลอุบายกระซิบสั่งทหารสนิทสองคน ให้ปลอมเปนทหารแฮหัวหลิมถือหนังสือไปถึงม้าจุ้นเจ้าเมืองเทียนซุย กับซุยเหลียงเจ้าเมืองฮันเต๋ง เปนใจความว่าแฮหัวหลิมให้ยกทหารมาช่วย ทหารทั้งสองก็ลาขงเบ้งไป แล้วขงเบ้งจึงเรียกอุยเอี๋ยนกับกวนหินเตียวเปา มากระซิบสั่งเปนความลับให้ยกทหารตามไป ขงเบ้งอยู่ภายหลังจึงให้ทหารขนฟืนแลเชื้อเพลิงไปกองไว้ริมกำแพงเมืองเปนอันมาก แล้วเอาเพลิงจุดขึ้น
ทหารชาวเมืองเห็นดังนั้นก็หัวเราะว่า ขงเบ้งเจ้ากลอุบายสิ้นความคิดแล้ว จึงเอาเพลิงมาย่างกำแพงเมืองเรา ฝ่ายซุยเหลียงเจ้าเมืองฮันเต๋งรู้เนื้อความว่า ขงเบ้งยกกองทัพมาล้อมแฮหัวหลิมไว้ณเมืองลำอั๋น จึงปฤกษาทหารทั้งปวงว่า แฮหัวหลิมเปนเชื้อวงษ์พระเจ้าโจยอย เราจะนิ่งอยู่ฉนี้ไม่ชอบจำจะยกทหารไปช่วยป้องกันเมืองลำอั๋น รับตัวแฮหัวหลิมส่งขึ้นไปเมืองหลวงจึงจะพ้นความผิด พอทหารเข้ามาบอกว่าแฮหัวหลิมให้คนถือหนังสือมาถึงท่าน ซุยเหลียงก็ให้หาเข้ามา
ทหารคนนั้นส่งหนังสือให้แล้วบอกว่า บัดนี้ขงเบ้งยกกองทัพมาล้อมเมืองลำอั๋นไว้เปนสามารถ แฮหัวหลิมเห็นเหลือกำลัง
