ม้าเจ๊กหัวเราะแล้วจึงว่า ท่านว่าทั้งนี้เหมือนความคิดผู้หญิง โบราณว่าไว้ ถ้าจะรบศึกให้อยู่ที่สูงถึงจะต่อด้วยสัตรูก็ได้เปรียบ อาจเอาไชยชะนะได้โดยเร็วเหมือนผ่าไม้ไผ่ แม้นทหารสุม้าอี้ยกมาเราจะไล่ให้แตกหนีไป มิให้มีเกราะติดตัวเลย
อองเป๋งจึงว่าโบราณว่าทำสงครามให้อยู่สูงก็ชอบอยู่ ถ้าแลจะตั้งอยู่บนเขานั้น ข้าศึกยกมาล้อมไว้ปิดทางน้ำเสียทหารเราจะอดน้ำระเหระหนอยู่ เมื่อเปนฉนั้นแล้วจะคิดประการใด ม้าเจ๊กจึงว่าท่านหารู้จักทำการศึกไม่ โบราณว่าจะทำสงครามให้ตั้งที่ตายก่อนแล้วจึงตั้งที่เปน แม้นข้าศึกล้อมเราไว้ให้ทหารทั้งปวงอดนํ้า ก็เหมือนทำโทษใส่ตัวเอ็งด้วยทำทหารเราอดน้ำแล้ว หรือจะสู้ตายกับที่ก็จะมีใจกำเริบโกรธมุขึ้น ถึงมาทว่าคนหนึ่งก็จะสู้ได้ร้อยคนจะหักออกไปให้จงได้ ข้าศึกก็จะแตกกระจายไป ตัวเราก็ได้เรียนรู้ในกลสงคราม ทำการศึกมาก็หลายครั้ง ถึงมหาอุปราชก็ได้ปฤกษาหาฤๅอยู่เนืองๆ เหตุไฉนตัวท่านเพียงนี้จะมาดูหมิ่นขัดขวางเรา
อองเป๋งจึงว่าถ้าท่านมิฟัง จะยกทหารขึ้นไปตั้งบนเขาก็ตามใจ ขอแบ่งทหารให้ข้าพเจ้ากึ่งหนึ่งเถิดจะไปตั้งค่ายอยู่ข้างทิศใต้ แม้นข้าศึกยกมาล้อมท่าน ข้าพเจ้าจะได้รบพุ่งต้านทานไว้ แลขณะเมื่อพูดกันอยู่พอชาวบ้านป่าพวกหนึ่งแตกมา บอกว่าบัดนี้ทหารสุม้าอี้ยกกองทัพมาจะใกล้ถึงตำบลนี้แล้ว ม้าเจ๊กแจ้งดังนั้นจึงว่าแก่อองเป๋งว่า เราจะแบ่งทหารให้ท่านห้าพันจงไปตั้งค่ายอยู่เถิด เราก็จะยกทัพขึ้นตั้งอยู่บนเขา ถ้าแลทำการกำจัดข้าศึกเสียได้มีไชยชะนะแล้ว เราก็มิบอกความชอบให้แก่ท่าน
อองเป๋งรับเอาทหารแล้วก็ยกไปตั้งค่ายอยู่ไกลเขา ทางประมาณร้อยเส้นจึงทำเปนแผนที่รีบให้คนเอาไปแจ้งแก่ขงเบ้ง ฝ่าย
