สุม้าอี้จึงใช้ให้สุม้าเจียวผู้บุตร์ คุมทหารยกไปสอดแนมดูสั่งว่า ถ้าไปถึงตำบลเกเต๋ง อย่าเพ่อวู่วามจงยับยั้งทรับทราบดู แม้นเห็นขงเบ้งให้ทหารยกไปตั้งอยู่แล้ว จึงรีบมาบอกให้แจ้ง ขณะนั้นสุม้าเจียวยกไปสอดแนมดู เห็นทหารขงเบ้งไปตั้งอยู่จึงกลับมาบอกแก่สุม้าอี้ผู้บิดา
สุม้าอี้แจ้งดังนั้นทอดใจใหญ่ว่า ขงเบ้งนี้มีปัญญารู้ตลอดล่วงไป ประดุจหนึ่งเทพยดาเรานี้รู้มิถึงเลย สุม้าเจียวจึงว่าเหตุใดบิดามาด่วนเสียใจฉนี้เล่า ข้าพเจ้าเห็นว่าตำบลเกเต๋งนั้น แม้นจะรบเอาก็ได้ง่ายไม่พักวิตกเลย สุม้าอี้จึงถามว่าเหตุไฉนจึงมาเจรจาประมาทฉนี้ สุม้าเจียวจึงว่าข้าพเจ้าไปสอดแนมดู เห็นตำบลเกเต๋งนั้น ทหารขงเบ้งจะได้ตั้งค่ายอยู่ในที่สำคัญหามิได้ ขึ้นไปตั้งอยู่บนเขา สุม้าอี้ได้ยินดังนั้นก็ยินดีจึงว่า แม้นฉนั้นก็เหมือนเทพยดาช่วยเรา จะให้ได้ความชอบเปนมั่นคง แล้วสุม้าอี้แต่งตัวใส่เกราะขึ้นม้า คุมทหารประมาณร้อยเศษรีบไปถึงตำบลเกเต๋ง เที่ยวดูท่าทางจะเข้าออกรอบเขานั้นแล้วก็กลับมา
ขณะนั้นม้าเจ๊กจึงสั่งทหารทั้งปวงว่า ถ้าเห็นทหารสุม้าอี้ยกมาถึงตำบลนี้แล้ว เราโบกธงสำคัญขึ้นเมื่อใด ก็ให้กรูกันลงจากเขาเข้ารบพุ่งตีทหารสุม้าอี้ให้แตกไปจงได้ ฝ่ายสุม้าอี้ครั้นกลับมาแล้วก็ยังไม่แจ้งว่าผู้ใดตั้งอยู่ตำบลเกเต๋งนั้น จึงใช้ให้ทหารคนหนึ่งไปสืบดูกลับมาบอกว่าตำบลเกเต๋งนั้น ม้าเจ๊กน้องม้าเหลียงคุมทหารมาตั้งอยู่
สุม้าอี้แจ้งดังนั้นก็หัวเราะ จึงว่าม้าเจ๊กคนนี้ปรากฎก็แต่ชื่อ เปนคนหาปัญญาไม่ ขงเบ้งใช้คนโฉดเขลาฉนี้ก็จะเสียการเปนมั่นคง แล้วจึงถามทหารว่าจะยกมาตั้งอยู่แต่ม้าเจ๊กกองเดียวหรือ
