กิมเสี้ยงขี่ม้าออกมาถึงนอกค่าย แลขึ้นไปดูบนหอรบเห็นเฮ๊กเจี๋ยวยืนอยู่ ก็ร้องขึ้นไปว่าน้องเราเปนไฉนได้ดีแล้วไม่คิดถึงความรักมาแต่หลังบ้างเลย บากหน้าเสียง่ายๆไม่อินังกัน เฮ๊กเจี๋ยวได้ยินจึงร้องตอบลงมาว่า อันประเวณีเราเปนข้าเจ้าแผ่นดินได้กินเบี้ยหวัดผ้าปีแล้ว ก็ตั้งใจภักดีสนองคุณเจ้าตราบเท่าสิ้นชีวิตร์จึงจะนับว่าชาย ท่านอย่ามาว่าเซ้าซี้อยู่เลย เร่งไปบอกขงเบ้งให้ยกทหารรีบเข้ามาตีเราเถิด ถ้ามิไปบัดนี้เราจะให้ทหารเอาเกาทัณฑ์ยิงให้ตายเสีย
กิมเสี้ยงก็ขับม้ารีบมาบอกแก่ขงเบ้ง ตามถ้อยคำเฮ๊กเจี๋ยวว่าทุกประการ ขงเบ้งแจ้งดังนั้นก็โกรธจึงว่า เฮ๊กเจี๋ยวนี้เจรจาโอหังหนักหนา จะได้ดูฝัมือกันจึงให้หาชาวบ้านมาถามว่า เฮ๊กเจี๋ยวมาตั้งรักษาตำบลตันฉองนี้ มีทหารมากน้อยสักเท่าใด ชาวบ้านจึงบอกว่ามีทหารอยู่ประมาณสามพัน ขงเบ้งได้ยินก็หัวเราะว่า เฮ๊กเจี๋ยวมีทหารเท่านี้ฤๅ จะอาจต่อด้วยเราได้ก็สั่งให้ทหารทำบันได แลเชือกสำหรับซึ่งจะคล้องใบเสมาขึ้นไป แลเครื่องสาตราวุธทั้งปวง ตระเตรียมพร้อมทุกประการ
ครั้นเวลารุ่งเช้าขงเบ้งก็ให้เข้าระดมหักค่ายเฮ๊กเจี๋ยว เฮ๊กเจี๋ยวเห็นทหารขงเบ้งเอาบันไดเข้าพาดดังนั้น ก็ให้ทหารจุดคบเพลิงเข้าเผาบันไดเสีย แล้วก็ให้เอาเกาทัณฑ์ยิงระดมลงไปถูกทหารขงเบ้งล้มตายเปนอันมากเข้ามิได้ก็ถอยออกมา ขงเบ้งโกรธจึงคิดว่า ทำการให้เสียทหารทั้งนี้ก็เพราะเบาความประมาท จึงเสียทีแก่ข้าศึกจำจะตีเอาให้จงได้ จึงให้ทหารทำแตะสำหรับจะกันลูกเกาทัณฑ์บังตัวเข้าไปให้ทั่วทุกคน
ครั้นเวลาเช้าก็ให้ยกทหารเข้าหักค่ายใหม่ เฮ๊กเจี๋ยวเห็นทหารขงเบ้งทำแตะบังตัวเข้ามา กันลูกเกาทัณฑ์ดังนั้นก็ให้ทหาร
