กิมเสี้ยงจึงว่าแก่ขงเบ้งว่า แต่ข้าพเจ้ามาอยู่เปนข้าท่านก็ช้านานแล้ว ยังมิได้ทำความชอบสิ่งใดสนองคุณท่านเลย ครั้งนี้ข้าพเจ้าจะขออาษาเข้าไปเกลี้ยกล่อมเฮ๊กเจี๋ยว ให้ออกมานบนอบท่านจงได้ แลซึ่งจะให้ประหารชีวิตร์อุยเอี๋ยนเสียนั้น ข้าพเจ้าขอโทษไว้ก่อน
ขงเบ้งจึงว่าซึ่งท่านมีภักดีต่อเรานั้นก็ขอบใจ แต่ซึ่งจะไปเกลี้ยกล่อมเฮ๊กเจี๋ยวให้มานอบนบเรานั้นจะไปว่าประการใด กิมเสี้ยงจึงว่า อันเฮ๊กเจี๋ยวกับข้าพเจ้านี้เปนคนคุ้นเคยกันมาแต่น้อย ข้าพเจ้าจะไปว่ากล่าวก็เห็นจะยอมดอก ขงเบ้งจึงว่าถ้าท่านอาษาสำเร็จครั้งนี้ก็จะมีความชอบมาก กิมเสี้ยงคำนับแล้วก็ลาไป
ครั้นถึงน่าค่ายเฮ๊กเจี๋ยวจึงร้องบอกว่า เราชื่อกิมเสี้ยงเปนเพื่อนรักกันกับเฮ๊กเจี๋ยว ระฦกถึงจะมาหาเปิดประตูรับเราด้วย ทหารจึงเอาเนื้อความเข้าไปบอกแก่เฮ๊กเจี๋ยวๆ จึงให้เปิดประตูรับเข้าไปในค่าย ต่างคนต่างคำนับกันแล้วเฮ๊กเจี๋ยวจึงถามว่า ท่านมาหาเรานี้มีกิจกังวลสิ่งใดฤๅ
กิมเสี้ยงบอกว่า บัดนี้ตัวข้าพเจ้าไปทำราชการอยู่ด้วยพระเจ้าเล่าเสี้ยน ขงเบ้งรู้ว่าท่านกับข้าพเจ้าเปนคนชอบใจกันมาแต่ก่อน ใช้ให้มาหาทั้งนี้หวังจะให้สนทนาด้วย เฮ๊กเจี๋ยวได้ฟังดังนั้นก็โกรธหน้านิ้วเข้าในทันใดจึงว่า ตัวท่านไปเปนข้าพระเจ้าเล่าเสี้ยน ตัวเราก็เปนข้าพระเจ้าโจยอย ได้กินเบี้ยหวัดผ้าปีของเจ้าด้วยกัน บัดนี้พระเจ้าเล่าเสี้ยนกับเจ้าเราก็เปนข้าศึกกัน ตัวท่านกับเราต่างคนต่างก็เจ็บร้อนด้วยเจ้า ถ้อยทีเปนข้าศึกกันอยู่ ซึ่งท่านจะมาเจรจาด้วยเรานั้น พูดกันมิเต็มปากไปเสียเถิด ว่าเท่านั้นแล้วเฮ๊กเจี๋ยวก็ลุกหนีเดินขึ้นไปบนหอรบเสีย ทหารทั้งปวงก็ขับกิมเสี้ยงออกมา
