จงได้ แลอองสงนั้นเปนคนมีฝีมือถือง้าวหนักหกสิบชั่ง ซ่อนลูกขลุบไปได้ในเสื้อถึงสามลูก ทิ้งข้าศึกนั้นก็แม่นยำนัก ข้าพเจ้าจะขอเอาไปเปนทัพหน้าด้วย
พระเจ้าโจยอยมีความยินดี จึงให้หาตัวอองสงเข้ามาหน้าที่นั่ง ทอดพระเนตร์เห็นอองสงมีตัวสูงหกศอกหน้าดำตาแดง พูดจาโฮกฮากกิริยาอาการลักษณะเหมือนเสือ ก็ตบพระหัตถ์ทรงพระสรวลแล้วตรัสว่า เรามีทหารเข้มแข็งฉนี้จะกลัวอันใดแก่ขงเบ้ง จึงพระราชทานเกราะทองและเสื้อเปนรางวัล แล้วก็ตั้งให้เปนกองหน้าโจจิ๋น โจจิ๋นก็คำนับแล้วลาออกมาจัดแจงทหารทั้งปวง จึงให้เตียวคับโกฉุยสองนายยกไปรักษาด่าน โจจิ๋นคุมทหารสิบห้าหมื่นให้อองสงเปนกองหน้ายกไปตามกำหนด
ฝ่ายทหารกองหน้าขงเบ้งยกมาใกล้ตันฉองแล้ว จึงไปแจ้งความแก่ขงเบ้งว่า บัดนี้ตำบลตันฉองนั้นมีค่ายตั้งสลักอยู่ ก่อกำแพงกั้นไว้ในปากทางลงเขื่อนคูมั่นคงขับขันนัก เฮ๊กเจี๋ยวคุมทหารรักษาอยู่ซึ่งจะยกหักไปเห็นขัดสน ขอให้ละทางตันฉองเสียยกทหารไปทางแปะเฉีย ออกเอาทางเขากิสานเถิด
ขงเบ้งจึงว่าอันตำบลตันฉองนี้ เปนที่สำคัญใหญ่หลวงกับเกเต๋งนั้นก็เหมือนกัน แม้นว่าเราได้ตันฉองนี้แล้วจะทำการต่อเข้าไปเอาเมืองลกเอี๋ยงก็จะได้โดยง่าย อันจะถอยไปเดินทัพทางแปะเฉียนั้นมิได้ ก็สั่งให้อุยเอี๋ยนยกทหารเข้าล้อมค่ายตันฉองไว้ แต่อุยเอี๋ยนให้ทหารเข้าหักค่ายตันฉอง ถึงสี่วันห้าวันแล้วก็มิได้ จึงให้ทหารล้อมมั่นไว้ แล้วกลับลงมาแจ้งแก่ขงเบ้งๆ กรธจึงว่า ตัวเปนแม่กองหน้ายกมาทำการหวังจะตีเอาเมืองลกเอี๋ยงอิก แต่ตำบลตันฉองเท่านี้ยังตีมิแตกแล้ว ที่ไหนจะทำการใหญ่หลวงสืบไปได้เล่า ก็สั่งให้ทหารคุมเอาตัวอุยเอี๋ยนไปฆ่าเสีย
