ข้าพเจ้าอยู่ภายหลังจะจุดเพลิงขึ้นในค่าย เผาสเบียงอาหารเสียให้สิ้น ถ้าเห็นทหารทั้งปวงตกใจอลหม่านขึ้น แล้วจงกลับทหารสวนรบลงมา ก็จะจับตัวขงเบ้งได้โดยง่าย
โจจิ๋นแจ้งในหนังสือก็ดีใจสำคัญว่าจริง จึงว่าชะรอยเทพยดาจะมาช่วยเราให้ได้ความชอบครั้งนี้ ก็ปูนบำเหน็จรางวัลแก่ผู้ถือหนังสือ แล้วจึงว่าท่านจงกลับไปบอกแก่นายเถิด ถ้าเราจะทำการได้เมื่อใดจึงจะกำหนดไปให้รู้ คนถือหนังสือคำนับแล้วก็กลับมาบอกแก่เกียงอุย
ฝ่ายโจจิ๋นก็ให้นายทัพนายกองทั้งปวงเข้ามาปฤกษาว่า ซึ่งเกียงอุยให้หนังสือลับมาฉนี้ ท่านทั้งปวงจะเห็นประการใด ปี่เอียวจึงว่า ขงเบ้งนี้เปนคนเจ้าปัญญาความคิด เกลือกจะให้เกียงอุยทำกลมา จะเชื่อฟังทีเดียวนั้นมิได้ อนึ่งเกียงอุยก็เอาใจออกหากไปอยู่กับขงเบ้งช้านานแล้ว ฤๅจะกลับมาเข้าด้วยท่านนั้นก็ผิดอยู่
โจจิ๋นจึงว่าเกียงอุยไปอยู่ด้วยขงเบ้งนั้น ก็มิใช่จะตั้งใจไปโดยสุจริตจำเปนจำอยู่ แล้วตัวก็เปนคนชาวเมืองเรา คิดจะใคร่กลับถิ่นถานของตัวอยู่ทุกวัน เห็นไม่สมัคที่จะอยู่เมืองเสฉวนจะกลับมาหาเราเปนมั่นคงท่านอย่าวิตกเลย อันจะลวงเรานั้นก็ผิดไป
ปี่เอียวจึงว่าซึ่งท่านจะเชื่อฟังก็ตามเถิด แต่ทว่าตัวท่านจงอยู่รักษาค่ายอย่าเข้าไปเลย ข้าพเจ้าจะขอเข้าไปกระทำตามถ้อยคำของเกียงอุยเอ็ง แม้เกียงอุยซื่อตรงต่อจริงก็เปนความชอบของท่าน ถ้าจะคิดเปนกลอุบายประการใด ก็ไว้เปนพนักงานของข้าพเจ้าจะต่อสู้ด้วยสัตรูมิให้ร้อนถึงท่าน
โจจิ๋นก็เห็นชอบจึงเกณฑ์ทหารให้ปี่เอียวห้าหมื่น ปี่เอียวก็ลายกทหารไปทางประมาณสองวัน จึงให้หยุดกองทัพอยู่ ม้าใช้จึงมาบอกว่า บัดนี้กองทัพเมืองเสฉวนยกมาตั้งอยู่ตำบลจำก๊ก
