เปนหลายค่าย ปี่เอียวแจ้งดังนั้นก็ยกทหารรีบไป ครั้นถึงจำก๊กทหารเมืองเสฉวน ก็ยกออกมาดังจะเข้ารบ
ปี่เอียวก็ขับทหารรุกเข้าไป กองทัพเมืองเสฉวนก็ทำถอยหนีลงมา ปี่เอียวเห็นดังนั้นก็ให้ทหารหยุดอยู่ กองทัพเมืองเสฉวนก็กลับหน้ารุกขึ้นมา ปี่เอียวก็ให้ทหารประจันหน้าลงไป กองทัพเมืองเสฉวนก็กลับถอยหลังเสีย แต่ฬ่อให้กองทัพปี่เอียวไล่ไปดังนั้นจนวันยังคํ่าคืนยังรุ่ง ครั้นปี่เอียวจะให้พักทหารหุงเข้ากินก็กลัวกองทัพเมืองเสฉวนจะโจมตีเข้ามาจะอยู่มิได้ ขับทหารรีบรุกขึ้นไปจนอิดโรยถอยกำลังลง นายทัพนายกองเมืองเสฉวนซึ่งตั้งซุ่มอยู่นั้น เห็นได้ทีก็ยกทหารโห่ร้อง เข้าล้อมหน้าล้อมหลังปี่เอียวไว้โดยรอบ
ฝ่ายขงเบ้งแต่งตัวอ่าโถงถือพัดป้องหน้า ขี่เกวียนน้อยยกทหารออกมาข้างหน้าจึงร้องไปว่าให้ทหารทั้งปวงบอกนายทัพออกมาเราจะสนทนาด้วย ปี่เอียวได้ยินขงเบ้งร้องมา ก็ขับม้าขึ้นมาข้างหน้าแล้วสั่งทหารว่า ถ้าเห็นทหารขงเบ้งรบพุ่งเข้ามาก็ให้ถอยเสีย กองทัพเราจะยกวกมาข้างหลังค่ายกองหนึ่ง ถ้าเห็นแสงเพลิงติดขึ้นแล้วจงเร่งรบพุ่งฆ่าฟันเข้าไป
ขงเบ้งเห็นปี่เอียวขี่ม้าเดินออกมาหน้าทหารทั้งนั้น จึงร้องว่า ท่านจะออกมาเจรจาด้วยเรานั้นหาควรไม่ จงกลับเข้าไปบอกโจจิ๋นให้ออกมาพูดกับเราจึงจะควร ปี่เอียวก็โกรธจึงร้องตอบมาว่า โจจิ๋นนายเราเปนคนตั้งอยู่ในสัตย์ในธรรม ฤๅจะควรมาเจรจาด้วยท่านเปนคนพาลทรยศต่อแผ่นดิน นายเราเหมือนหนึ่งพฤกษาชาติ์ซึ่งมีลำต้นเปนเงินมีใบแลดอกผลเปนทอง ก็ควรจะตั้งอยู่ในยอดเขาอันจะตั้งอยู่ในพื้นแผ่นดินหาควรไม่
