ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:อธิกรณ์ (๑) ๒๔๙๒.pdf/7

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
ประชุมวินิจฉัยอธิกรณ์ฯ ภาค ๑

เรื่อง พระต้องหาว่ารับฝากฝิ่นเถื่อน กัมมักขันธกะ ในคัมภีร์จุลวรรคว่า คิหิสํสฏฺโฐ วิหรติ อนุโลมิเกหิ คิหิสฺสํสคฺเคหิ ความว่า เป็นผู้เกี่ยวข้อง กับคฤหัสถ์ด้วยความเกี่ยวข้องกับคฤหัสถ์ ยันไม่ สมควร อันจะเอาธุระของคฤหัสถ์ ในกิจที่ปราศจาก โทษหรือให้เกิดประโยชน์แก่ผู้ทำ เช่นในการบุญ ควรอยู่ แต่ในการฝึก เป็นกิจต้องห้าม มีพระบรมพุทธานุญาตให้สงฆ์ลงโทษแก่ภิกษุผู้เกี่ยว ข้องด้วยคฤหัสถ์ ด้วยอาการอันไม่สมควรหลายสถาน สถานที่ควรยกขึ้นเทียบเคียงในที่นี้ คือ มีพระบรม พุทธานุญาตให้กระทำนิยกรรมแก่ภิกษุผู้ฝึกด้วยบท พระบาลีในกัมมักขันธกะนั้นว่า ตีหิ ภิกฺขเว อํเคหิ สมนฺนาคตสฺส ภิกฺขุโน อากํขมาโน สํโฆ นิยสฺสกมฺมํ กเรยฺย ภณฺฑนการโก โหติ กลหการโก วิวาทการโก ภสฺสการโก สํเฆ อธิกรณการโก พาโล โหติ อพฺยตฺโต อาปตฺติพหุโล อนปทาโน คิหิสํสฏฺโฐ วิหรติ อนนุโลมิเกหิ คิหิสํสคฺเคหิ