จะเกิดผิดพ้องหมองใจกับพระเทียรราชา คงเปนเพราะพระเทียรราชาเปนผู้สำเร็จราชการนั้นเอง
ที่พระเทียรราชาออกทรงผนวช คงเปนด้วยถูกต้องศรีสุดาจันทร์เกลียดชังถึงมุ่งมาทคาดร้าย ดังความในหนังสือพระราชพงศาวดารส่อให้เห็นเปนแน่ ข้อนี้ไม่มีสงสัย ข้อวินิจฉัยมีแต่ว่า เหตุใดท้าวศรีสุดาจันทร์จึงมุ่งมาทคาดร้ายพระเทียรราชา เพราะเวลานั้นพระโอรสของนางสิพึ่งได้เสวยราชย์แลยังทรงพระเยาว์ มีพระบรมวงศ์ผู้ใหญ่เช่นพระเทียรราชาไว้เปนกำลังราชการ ย่อมเปนประโยชน์อย่างสำคัญของพระโอรสตลอดจนถึงราชการบ้านเมือง อุปมาเหมือนมีเขื่อนขันธ์กันภัยอยู่อย่าง ๑ ซึ่งทำลายเสียก็จะต้องอ่อนกำลังลง เพราะฉนั้น ซึ่งท้าวศรีสุดาจันทร์คิดกำจัดพระเทียรราชา คงเปนด้วยมีเหตุอย่างใดอย่างหนึ่งซึ่งทำให้นางคิดเห็นว่า กำจัดเสียจะเปนประโยชน์ยิ่งกว่าเอาไว้เปนกำลังของพระโอรส ดังเช่นสงสัยว่าพระเทียรราชาจะชิงราชสมบัติเปนต้น แต่เห็นว่ามิใช่เหตุเรื่องนี้ เพราะถ้าสงสัยว่าพระเทียรราชาจะชิงราชสมบัติ การที่พระเทียรราชาออกทรงผนวชก็หาพอจะระงับเหตุได้ไม่ คงเปนด้วยเหตุอื่น เมื่อพิจารณาดูทางข้างฝ่ายพระเทียรราชา การซึ่งออกทรงผนวชนั้นดูก็เปนข้อขำ ถ้าหากเปนแต่ถูกท้าวศรีสุดาจันทร์เกลียดชัง จะอดออมเอาดีต่อก็ได้ หรือมิฉนั้นจะหลีกเลี่ยงออกเสียให้ห่างก็พอจะได้ ที่ถึงต้องละเพศทิ้งครอบครัวออกทรงผนวช ข้อนี้ส่อให้เห็นว่า เหตุที่เกิด
