๏จักกล่าวลักษณผู้ต้องอธิกรโทษในพระราชอาชญาหลวงเปนข้อเลมิดพระราชโองการ พระราชบัญญัติ พระราชเสาวณี อันแจกจากเอกุณะดึงษมูลคดีซึ่งมีในคำภีรพระธรรมสาตรอันพระมโนสารอาจาริยมะนะสิการกำหนดนำมาแต่จักรวาฬบรรพต โดยมีพระบาฬีดั่งนี้ ฯ ราชาณติกฺกฺรมฺม วิรุทฺธกาโร สุงฺกรญฺจ วติญฺจ อวาหรนฺโต เอกฏฺฐโทโสจผฺรฺเสยฺย นิครมฺม โปราณราเชน นรินฺทอาณรมฺม วินาสการมฺม วรราชทุฏฺโฐ ฯ แปลเนื้อความว่า วรราชทุฏฺโฐ อันว่าบุทคลทุระยศต่อพระมหากระษัตรเจ้าผู้ธรงพระคุณอันประเสริฐ สุงฺกรญฺจ วิตญฺจ อวาหรนฺโต แลประทุศร้ายเบียดบังลอบลักส่วยสัตภัทยาแลพระราชทรัพย ราชาณติกฺกฺรมฺมวิรุทฺธกาโร เปนผู้กระทำผิดล่วงเกินพระราชอาชญาแห่งพระมหากระษัตราธิราชเจ้า เอกฐฺโทโส มีกำหนดโทษแต่สถานหนึ่งถึงแปดสถาน ผฺรฺเสยฺยจ นรินฺทอาณรมฺม แลผู้ผิดนั้นพึงต้องซึ่งพระราชทัณฑ์มีโทษบันคอริบเรือนเปนต้น โปราณราเชน กริตฺติตรมฺม อันบรมโบราณราชนรินทรกระษัตรธรรงบัญญัติให้กระทำแก่ผู้ผิด อันทุจริตเลมีดพระราชอาชญา วินาสการมฺม แลครุทัณฑโทษอันหนักนั้นก็จักให้พินาศแก่ตนต่างต่าง นิครมฺม โดยแท้ เหตุฉนั้นแล โบราณราชกระษัตรแต่ปางก่อนพระองคธรรงพระกรรุณาเพื่อจะมิให้มุขมนตรีกระวีชาติแลราษฎรล่วงเกินพระราชอาชญา จึ่งให้ตราพระราชบัญญัติจัดเปนบทมาตราสาขคดีมีสืบสืบมาดั่งนี้ ฯ
๏ศุภมัศดุ พุทธศักราช ๑๘๙๕ สัศษสังวัจฉะระนักสัตว เบญศก อาสาทมาศ ศุขปักษยะ จัตุถดฤษถีโสรวาร สุภมหรติสารมาณะ พระบันทูลสูรสีหนาท วรราชโองการมเหาฬาร ฤทธิสิทธิพระราชอาชญา สมเดจ์
