พระเจ้ารามาธิบดีนทรศรีสุรินทรบรมจักรพรรดิสร บวรธรรมิกมหาราชาธิราช ชาติหริหรินอินทรเดโชชัย มไหสูริยสวรรยาเทพาดิเทพตรีภูวะนารถ บรมบทบพิตรพระพุทธิเจ้าอยู่หัว มีพระเมตตาเปนบุเรจาริกภาพ เพื่อจระงับดับสรรพทุกขแห่งราษฎร มิให้มีเกียดงอดกระทำพละการล่วงเกินแก่กันได้ จึ่งดำหรัดให้ตราพระราชกฤษฎีกาคำนับนี้เผดียงแก่เชาเจ้าเง่ายุพราชแลพฤฒามาตยมนตรีพิรยโยธาเสนาบดีนักมุกขขุนหมื่นสพสังกัดพรรณอันมีในพระอาณาเขตแว่นแคว้นกรุงเทพมหานครบวรทวาราวดีศรีอยุทธยามหาดิลกภพนพรัตนราชธานีบุรีรมย ตั้งแต่นี้สืบไปเมื่อหน้า อันว่าลักษณะเลมิดมีประการต่างต่าง คือ กระทำเหนือพระราชบัญญัติแลขัดพระบันทูลพระโองการ แลมิได้กระทำตามตรัสใช้ แลเพโทบายเอาแต่เงินทองสิ่งของของเขาให้เสียราชการไป แลข่มเหงราษฎรเอามาจำจองเกบเอาเงินทองลูกเมียข้าคนท่านมาเปนอนาประโยชน์แก่ตน แลป้องกันผู้มีคดีแลผู้ร้ายไว้ยมิให้ส่งให้แก่กระลาการ แลต่อตีด่านายพธำมรงนายมหาดไทนายดาบนายนักการนายคุมผู้ไปเรียกหา แลแปลงพระธรรมนูญ แปลงพระโองการ แลแปลงพระราชบัญญัติกำหนดกฎหมาย แลแปลงตราสารสำนวนถ้อยคำท่านเสีย แลเสียดถ้อยคำอื่นเข้า แลโลภนักมักใจใหญ่ใฝ่สูงให้เกินศักดิ มักใคร่กระทำตนให้ล้นเหลือบันดาศักดิอันท่านให้แก่ตน แลทนงองอาจมิยำมิกลัวแลมิจำพระราชนิยมพระเจ้าอยู่หัวบัญญัติไว้ แลกระทำผิดกระทรวงล่วงกรมอันท่านอายัดิไว้โดยกระทรวงการ แลท่านสั่งให้กระทำการในสถานแห่งใดใดมิได้กระทำตาม ทำนอกทำเหนือทำเหลือทำเกินรับสั่ง แลเกียดคร้าน
