หน้า:อาญาหลวง ราษฎร์ - ๒๔๗๔.pdf/20

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๒

ผู้ไปด้วยนายดาบนายมหาดไทว่า คดีเกี่ยวค่องติดพันอยู่ด้วยประการใด ๆ ก็ให้ทอดโฉนดฎีกาไว้แก่นายดาบนายมหาดไท ๆ ประกันตัวคนไว้ว่า จะส่งยังแพ่งแห่งใด ๆ ท่านให้อายัดไว้อย่าให้ยื้อชักตีด่าฉุดคร่าเอาเลย ถ้าผู้ใดมิฟังนายดาบนายมหาดไท แลตีดาฉุดคร่าเอาเองก็ดี อนึ่ง ใช้การอันท่านอายัดแก่ตน ๆ เอาเปนการตน เขาใช้พวกพ้องพี่น้องสมักสมาอาไศรยในอนาพยาบ้านตน ๆ เอาความท่านมาเปนความตน แลอ้างว่า ตนอยู่ไกล้พระบาท มิได้ฟังคดีให้ถ่องแท้ แลเอามาพิดทูนแต่พระเจ้าอยู่หัวก็ดี แลไปวานให้ผู้อื่นช่วยพิดทูลก็ดี ผู้ใดทำทุจริตผิดโดยคลองคดีดั่งกล่าวมานี้ ท่านว่า ผู้นั้นเลมิดพระราชอาชญา ท่านให้ลงโทษ ๗ สถาน สถานหนึ่ง ให้ฆ่าคนร้ายนั้นเสีย ๑ สถานหนึ่ง ให้ริบราชบาดจงสิ้น เอาตัวลงหญ้าช้าง ๑ สถานหนึ่ง ให้ไถตนฅอโดยยศถาศักดิ์แลประจาร ๑ สถานหนึ่ง ให้ไหมจัตุรคูน ๑ สถานหนึ่ง ให้ใหมทวีคูน ๑ สถานหนึ่ง ให้ไหมลาหนึ่ง ๑ สถานหนึ่ง ให้ภาคทันท์ไว้ ๑ รวม ๗ ฯ

๑๒มาตราหนึ่ง พระเจ้าอยู่หัวมีพระราชบัญญัติตรัสห้ามไว้มิให้มีผู้กันโชกไพร่บ้านพลเมืองท่าน แลผู้ใดภาพวกพ้องพี่น้องสมักสมาบ่าวไพร่ถือเครื่องสาตราวุทธ์หอกดาบทวนหลาวแหลนไปรุกรานเอาเล่าเข้าเปดไก่กระทำไพร่ฟ้าข้าแผ่นดินท่านให้ได้ความเดือดร้อนยากแค้น ท่านว่า เขาในรวางกันโชก ให้ลงโทษ ๗ สถาน สถานหนึ่ง คือ ให้ฟันฅอริบเรือน ๑ ให้ริบราชบาดแล้วเอาตัวลงหญ้าช้าง ๑ ให้ประจานแล้วใส่ตรุะไว้ ๑ เดือน ๒ เดือน ๓ เดือน ๑ ให้ไหมจัตุรคูน ๑ ให้ไหมทวีคูน ๑ ให้ไหมลาหนึ่ง ๑ ให้ภาคทันท์ไว้ ๑ รวม ๗ แลโทษ ๗