มีถ้าทางอย่างมนุษย์ฤๅออกจากมนุษย์ทั้งสิ้น ผีเสือ ผีข้าง ผีโค ผีกระบือ ฤๅผีสัตวต่าง ๆ นั้นไม่นับเข้าในส่วนนี้เลย ผีในส่วนเหล่านี้แบ่งออกเปนสองพวก ๆ หนึ่งเปนชั้นดี คือ เทวดานพเคราะห์อธิไทโพธิบาทว์ แลที่อยู่ตามต้นไม้ใหญ่ แลเขา เรือนเล็ก ๆ ที่เรียกศาลเจ้า ฤๅศาลพระภูมบ้าง เปนต้น เหล่านี้จัดเปนไม่หลอก ได้แต่ทำการสงเคราะห์ให้ดีแลลงโทษ ผีซึ่งหลอกกันนั้นว่า มาแต่ป่าบ้าง อยู่ตามต้นกล้วยตานี ต้นฝรั่ง ต้นทับทิม มะกล่ำขาว ถั่วแปบ ถั่วคิ้วนาง มะลอกอบ้าง เที่ยวไปไม่มีที่อยู่บ้าง เหล่านี้ก็ไม่มีพยานที่จะจัดว่าจริงได้ ถึงเทวดาที่เสวยอายุก็เหมือนกัน การที่ว่า เพราะพระเสารฤๅพระศุกรนั้น ก็ไม่ชอบกล เพราะธรรมดามนุษย์จะไม่มีทุกข์ฤๅศุขในรหว่างหลาย ๆ ปีนั้นเปนอันยาก ที่ผีสิงฤๅลงท้าวต่าง ๆ ก็เปนการล่อลวงหาผลประโยชน์ใส่ตนทั้งสิ้น จะถือเอาสิ่งใดว่า เปนพยานให้เห็นว่า มี
