หน้า:อำนาจผีแลผีหลอก (ศรีเสาวภางค์, 2432).pdf/47

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
44
ว่าด้วยอำนาจผี

จริง ก็ไม่ได้สักอย่างหนึ่ง คำที่ว่า ผี ๆ นี้ ดูเปนคำฦก ๆ สำหรับซัด พิเคราะห์ดูคล้าย ๆ กับคำที่ว่า ซางโลหิต กระสายวาโย ลมเพลมพัด ฤๅเคราะห์ดีแลร้ายนี้ก็เปนเครื่องซัดเหมือนกัน ถึงกระนั้น ใจของข้าพเจ้าก็ไม่อาจถือแน่ว่า ผีไม่มีได้จริง ฤๅจะละทิ้งความครั่นคร้ามเสียได้ เปนต้นว่า จะเข้าไปในที่ซึ้ง ๆ อย่างอุโบสถวัดพุทธัยสวรรย์ ดังนี้ เมื่อจิตรคิดขึ้นมาถึงเรื่องผีหลอก ก็ไม่อาจที่จะเข้าไปคนเดียวได้ เพราะฝ่ายการที่เชื่อผีฤๅเทวดาว่า มีจริงเล่า ก็เชื่อกันมาแต่โบราณ แลตัดสินยังไม่ตกลงว่า จะมีจริงฤๅไม่ได้ แต่ถ้าจะตัดสินโดยคำกลางฤๅการที่จริงนั้น การที่ถือผีถือเทวดามีจริงนั้นเปนการผิด มีโทษ ๑๐ ประการ คือ อายุย่อมเปนมรรคาของบุคคลจะพึงล่วงไป เมื่อถึงพระเสารเข้าเปนต้น ก็มีความทุกขร้อน กลัวพระเสารไปก่อนเหตุที่จะมีมา ๑ ตัดความเพียรของตน คอยพระพุฒ พระพฤหัศบดี