ที่เห็นนั้นเห็นคนแก่ ๆ ล่ำ ๆ ดำผมหงอกปีนลงมาจากเพดานลงตามเสาเตียงที่ข้าพเจ้านอนโดยเร็วแล้วนั่งทับอกข้าพเจ้าทีเดียว ในทันใดนั้น ข้าพเจ้าตื่นกลาย ๆ แต่หายใจไม่ออก ขัดอกขัดใจ จะร้องเรียกใครก็ไม่ได้ สักครู่หนึ่ง ร้องเรียกชื่อบ่าวที่นอนน่าเตียงออกมาได้ด้วยเสียงอันดัง เท่านั้นแล้วรูปที่ปรากฎก็หายไป บ่าวข้าพเจ้าตื่นขึ้น ข้าพเจ้ารู้สึกได้ว่า ข้าพเจ้าได้นอนทับแขนข้างหนึ่งจนเปนเหน็บ จึงได้รู้ว่า ผีอำอย่างนี้เอง เปนเหตุเพราะทับแขนทับขาอย่างใดอย่างหนึ่ง ที่โลหิตเดินไม่ได้ทั่วตัวจึงเปนเช่นนี้เปนแน่ แต่ในเวลานั้น ก็เลยพาใจข้าพเจ้าไม่สบาย กลายเปนกลัวขโมยฤๅผีไม่แน่ต่อไป จนเปิดน่าต่างไว้ไม่ได้ ข้าพเจ้าได้หักใจอยู่เปนช้านาน จึงปรกติได้ด้วยความที่เลือดเดินไม่ปรกติ
ความที่มนุษย์ทั้งหลายมีความหวาดหวั่นกลัวผีนั้นไม่ใคร่จะขาดสันดานอยู่ด้วยกันแทบทั้งนั้น บางทีคนที่รู้แล้ว
