ว่า ผีไม่มีไม่ทำอันใดได้ ก็ยังอยู่ข้างหวาดหวั่นไปในที่มืด ๆ เปลี่ยว อย่างเช่นที่พระองค์เจ้าไชยันต์ท่านได้กล่าวไว้ว่า อุโบสถวัดพุทธัยสวรรค์ เปนต้น เปนที่น่ากลัว ไม่อาจจะเข้าไปได้นั้น เพราะเหตุใดเล่า ก็อาไศรยเหตุที่ผู้ใหญ่ของเราเองได้เล่าเรื่องราวผีหลอก ผีมีฤทธิ์เดช ให้เราได้ฟังมาตั้งแต่จำความได้ ฤๅรู้ภาษาคนมาก็เคยได้ยินได้ฟังเคยกลัวเกรงมาช้านาน นับด้วยปีก็คงไม่ต่ำกว่า ๑๕ ปี ๑๖ ปีเปนอย่างน้อย ส่วนเรื่องที่ว่าด้วยผีไม่มีฤๅไม่สามารถจะทำอันใดแก่เราได้นั้น คงจะได้พบได้ยินได้ฟังเมื่อเวลาที่เข้าเล่าเรียนรู้หนังสือมาก ๆ ฤๅเมื่อเวลาได้บวชพระในเมื่ออายุ ๒๐ ปีแล้วฤๅต่ำกว่าบ้าง คงเปนเคยได้ยินคำว่า ผีมี มากกว่า ผีไม่มี ถึงเมื่อเราได้รู้ฤๅได้อ่านเรื่องผีไม่มีนั้นแล้ว ฤๅได้พบเหตุที่เรียกว่าผีหลอกแลเราได้สอบสวนได้ความว่ามิใช่ผีนั้นแล้วก็ดี ก็ยังได้ฟังถ้อยคำของคนบางคนที่มิใช่เปนบ้า เสียสติ ฤๅหลงไหล
