ที่ได้เล่เรียนทางบุราณข้างขรัว ๆ เถร ๆ พวกหนึ่ง พวกที่ไม่ได้เล่าเรียนอันใดเลยพวกหนึ่ง คงเชื่อผีทั้งสิ้น พวกที่ได้เล่าเรียนแต่อาจารย์ที่มีความดำริห์ตริตรองมาก ๆ พวกหนึ่ง คนที่เปนผู้ค้นคว้าหาสิ่งที่จริงแท้โดยปัญญาของคนพวกหนึ่งนี้แลจะไม่เชื่อผี แต่ถึงอย่างนั้น ก็คงมีผู้ที่ตัดสินเด็จขาดสักส่วนหนึ่ง เปนพวกที่สงไสยไม่แน่อยู่สักสองฤๅสามส่วน เท่านี้ก็พอแลเห็นได้ว่า คนที่ไม่กลัวไม่เชื่อเพราะความตริตรองนั้นคงมีน้อยกว่าคนที่เชื่อฤๅสงไสยหลายสิบเท่า เพราะคนที่ไม่ได้เล่าเรียนอันใดนั้นมันมีอยู่เปนพวกใหญ่ เปนพื้นเมืองแลเปนผู้อบรมสันดานในการผีมีทุกคนมา แลคนที่เปนคนเลอียดมีวิจารณถ้วนถี่จุกจิกนั้นน้อย คนที่หลงเชื่อคำคนเปนอันมากแลคนมักง่ายนั้นนั้นมีมากหลายเท่า ในการเรื่องผีหลอกนี้เปนอย่างไร ๆ ก็ดี ถ้าจะให้ชอบให้ควรแล้ว อย่ามักง่ายเกินไป ๑ อย่ากลัวเกินไป ๑ อย่าเชื่อคน
