ซึ่งเจ้าของหวงแหนโดยมาก แลเมื่อเลี้ยงอยู่นั้นก็มีแต่ว่า ไม่ชอบใคร ก็ใช้ไปทำร้าย ไปเข้า ไปทรง บางทีแกล้งปล่อยไปแล้วให้เขามาหาตัวไปแก้บ้าง ที่รับสินบนทำให้ผัวร้างเมีย ๆ อย่าผัวตามแต่จะมีเหตุ ล้วนแต่ส่วนอกุศลจิตร์เจตนาทั้งสิ้น แต่ที่เราว่านี้ ใช่ว่าเราจะเชื่อว่าอำนาจผีเปนไปได้นั้นหาไม่ ถึงผีจะเปนได้ก็ดี ไม่ได้ก็ดี ผู้ทำผู้เลี้ยงมีโทษอันหนัก ในจิตร์เกิดแต่ทุจริตอย่างเดียวเท่านั้น ผีปอบนั้นมาแต่ทางลาวพุงขาวเขมรข่า จะมีวิธีอย่างไรเราไม่รู้ แต่ก็คงเลี้ยงผีเหมือนกัน ปอบนั้นว่า ยัดเข้าท้องทำให้ตาย แลเลี้ยงเปนมรฎกต่อ ๆ กันด้วย ผีทั้ง ๒ อย่างนี้ว่านี้ ข้าพเจ้าไม่เชื่อถือเปนอันขาด เพราะเหตุว่า ธรรมดาสัตว์ที่ดับจิตร์จุติภพแล้ว ถ้ากล่าวตามบุราณสุภาสิตว่า ย่อมปฏิสนธิ ทางที่ว่าปฏิสนธินั้น ก็ว่าหลายอย่าง คือ สวรรค์ มนุษย์ ดิรัจฉาน นรก เปรตอสุรกาย ถึง ๕ สถาน ก็เหตุไฉนชนเราดับจิตร์ทำลาย
