 | แม่แบบ {{หัวสลับ 2}} ถูกยกเลิกแล้ว กรุณาใช้แม่แบบ {{หัวสลับ}} ทดแทน |
ไม่แสดงกิริยาอะไรผิดไป เบือนหน้าไปทางหนึ่งอย่างไม่พอใจการกระทำของพระและพวกที่พยาบาล นาน ๆ ชายตาดูพวกเราอย่างโกรธแค้น พระอาจารย์เป้ามีพิธีอะไรของท่านอยู่มากมาย ซึ่งเราดูกันไม่ออก ได้แต่มองดูท่านอยู่เงียบ ๆ ในที่สุดท่านนั่งหลับตาพนมมือนิ่งชั่วขณะ พอสักครู่ลืมตาแล้ว เอานิ้วจิ้มลงในขันน้ำมนต์ดีดไปที่คนไข้สามครั้ง คนไข้เบือนหน้าหลบ แล้วหัวเราะเสียงแหลมอย่างเย้ยหยัน แล้วหันมาดูท่าน พลางแลบลิ้นปลิ้นตาหลอกล้อท่าน พวกเราหน้าตื่นไปตาม ๆ กัน พระอาจารย์มิได้แสดงกิริยาว่า โกรธคนไข้หรือกลัวคนไข้ หันมาพูดกับเราว่า ฉันต้องล่าถอยไปที พรุ่งนี้จะเอาเพื่อนมาเล่นงานกับมัน มันเก่งให้มันอยู่ไป ท่านหันไปมองคนไข้แล้วชี้หน้าคนไข้
"จำไว้ พรุ่งนี้จะเสียใจ พูดกันดี ๆ ไม่ได้ ก็ร้ายกันละ" ท่านพูดแล้วก็ลุกขึ้นยืน หยิบย่ามและของอื่นถือไว้ในมือ "ไปส่งฉันที่วัดก่อน พรุ่งนี้รับมือกันใหม่"
ผมนำท่านลงเรือพายไปส่งสองคนกับทิดเจ๊ก ตามทางพระอาจารย์เป้าพูดว่า "ทิ้งไว้ มันแก่ไปหน่อย กำจัดยาก แต่ข้าไม่ยอมแพ้ว่ะ พรุ่งนี้เอากะมัน" ผมใจหาย เรารู้กันเต็มอกละว่า แม่ของบานเย็นผีสิงอยู่จริง ๆ ท่านอาจารย์เป้าได้มอบศิษย์วัดโต ๆ มาเป็นเพื่อนอีกสองคน ศิษย์วัดที่ว่านี้เป็นคนชั้นหนวด ๆ แล้วทั้งนั้น เราอุ่นใจขึ้นอีกมาก เพราะมีคนเพิ่มขึ้นเป็นเพื่อน พอถึงท่าน้ำ ทิดเจ๊กส่งผมขึ้นท่าแล้วบอกว่า จะไปหาเหล้ากินให้ใจป้ำ ชวนศิษย์วัดโค่งติดเรือไป
ในคืนนี้ ไม่มีการให้หยูกให้ยาคนไข้เลย เพราะไม่มียาอะไรจะรักษาแล้ว เราคอยเพียงแต่ให้น้ำและพยุงลุกบ้างเป็นบางตอน ทั้ง ๆ หมั่นไส้ว่า แกลุกเองก็ได้ แต่ต้องให้เราวุ่นพยุงลุกพยุงนั่ง เมื่อไม่มีทางจะบิดเบี่ยง ก็จำใจทำไป ภาวนาขอให้รีบข้ามคืนเสียเร็ว ๆ พรุ่งนี้พระอาจารย์จะมาแก้ให้ตก ทิดเจ๊กกับศิษย์โค่งกลับมา นำเหล้ามาเลี้ยงกันอีกด้านหนึ่ง ทิดเจ็กว่า
"แหม! ถ้าไม่ติดธุระที่นี่ ฉันลงปลาแล้วผ่าซี เมื่อกี้มันโดดข้ามเรือเรา
