หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
35
. . .ป้าจีบหัวเราะแล้วหันหน้ามาดูผม. . .ไฟสว่าง เห็นหน้ากันถนัด คุณพระช่วย ผมตาค้าง นั่นไม่ใช่หน้าของป้าจีบ. . .
น้าเกียรติ
"เรือง! เรืองโว้ย!" เสียงผู้หญิงตะโกนเรียกชื่อผมโหวก ๆ อยู่ชายตลิ่งที่ไกลตัวเรือนออกไป
"เรืองโว้ย ดูหมาด้วยโว้ย ตามึงอยู่ไหมวะ" เสียงนั้นเรียกให้ดูสุนัข และถามหาตาผมตามนั้น ผมแว่ว ๆ ว่า จะจำได้ แต่ยังนึกไม่ออก พอดีกับพวกสุนัขใต้ถุนก็ระดมเห่ากลบเสียง เลยไม่รู้ว่า ใครเป็นใคร ผมร้องห้ามสุนัขแล้ววิ่งออกนอกชานมองไปขายตลิ่ง ก็เห็นหญิงคนหนึ่งที่รู้จัก แกชื่อ พี่ถนอม และมีหญิงอีกคนอายุรุ่นราวคราวเดียวกันมาด้วย เทียบเรือปั้นอยู่ชายตลิ่ง พี่ถนอมนี้เป็นลูกของลุงโป๊ะกับป้าจีบบ้านหนองไม้ซุง แต่หญิงอีกคนผมไม่รู้จักว่าเป็นใคร ผมรีบลงบันไดไปที่ตลิ่ง
"ตาเอ็งอยู่ไหม?" พี่ถนอมถาม
"อยู่ แต่เดินไปท้ายบ้าน มีธุระอะไร?" ผมถาม
"มีซีวะ ไม่มีข้าจะมาทำไมล่ะ ใกล้อยู่เรอะ เอ็งไปตามตาทีเถอะวะ
