จริงอยู่ อาชีพเกษตรกรรมจะเอาร่ำรวยไม่ได้ เป็นอาชีพไม่รุ่งโรจน์ มักไม่สมประกอบ ต้องเผชิญภัยบ่อย ๆ แม้ตัวอย่างในยุโรปก็แลเห็นอยู่ กสิกรที่มั่งคั่ง เขามั่งคั่งด้วยการพาณิชต่างหาก นี้เองเป็นน้ำหนักของฝ่ายค้าน แต่อย่างไรก็ดี ไม่มีใครเถียงว่า อาชีพเกษตรกรรมไม่ใช่อาชีพสงบ มีน้ำบ่อทรายเป็นเครื่องเลี้ยงชีพ และเมื่อการค้าเป็นกิจส่วนหนึ่งของกสิกรอยู่แล้ว ใครมีหัวคิดค้าให้ร่ำรวยได้ กลับยิ่งดีเสียอีก และถ้าหัวคิดนั้นยึดทำไม? เป็นสรณะยิ่งกว่าอะไร? แล้ว ความเจริญของเขาจะมีได้ทั้งทางเกษตรกรรมและทางพาณิช เพราะเขาเป็นนักวิทยาศาสตร์ อยู่ในอำนาจแห่งเหตุ รอดพ้นจากอำนาจทารุณแห่งอารมณ์
เชิญเถิด ท่านสมาชิกทั้งหลายแห่งสมาคมเทพกสิกร ท่านตั้งความมุ่งหมายไว้ดีแล้ว ท่านเป็นฝากใฝ่แห่งกระดูกสันหลังของประเทศแล้ว ถ้าท่านเป็นผู้ปั้นคนชั้นกลางของประเทศให้เป็นปึกแผ่นขึ้นได้ด้วย ท่านจะได้บุญนัก อุปสัคของท่านมีมาก บุตรกสิกรผู้ได้ความรู้ใหม่ไปแล้วจะยังไม่ค่อยมีโอกาสใช้ความชำนาญจะได้มาแต่ไหน? แต่ท่านว่า "ความตั้งใจมีแล้วที่ไหน ลู่ทางย่อมเปิดให้ที่นั่น" เพราะฉะนั้น ขอสมาคมเทพกสิกรจงเจริญ.
