พาหนะ บางทีถึงสู้ทนรับอาสาแจวเรือเขาไปก็มี ไม่ว่าแต่กรุงเทพฯ แต่บ้านป่าบึงบางไหน ๆ ก็รีบเร่งจะไปให้ทันกำหนดวันนั้น ครั้นถึงท่าเรือ คิดอ่านเรื่องจะขึ้นเดิรไปทางบก ใครถึงนั่นแล้วจะเว้นไม่ขึ้นไปถึงพระบาทได้ ถึงเจ้าพวกรับอาสาแจวเรือไป ก็เปนอันเหลือกำลังที่จะรับอาสาเฝ้าเรือได้ ตกลงเปนไม่มีใครเฝ้าเรือ ถึงต้องจ้างพวกชาวบ้านอยู่ท่าเรือให้เฝ้า เลยเปนธรรมเนียม ถ้าถึงระดู เจ้าพวกนั้นเปนตั้งห้างคอยรับฝากเรือหากินกันเสียชั้นหนึ่ง คราวนี้ ถึงพวกเจ้าของเกวียนแลช้างม้าซึ่งเอามาคอยรับจ้าง ถ้าคนแรกขึ้นยังน้อย ถึงได้ค่าจ้างเล็กน้อย ก็ตกลงยอมรับไปส่งถึงพระบาท ถ้าวันจวนคนอัดแอ ต่างรีบเร่งจะขึ้นไปให้ทันกำหนด ก็โก่งราคาขึ้น คนไปก็ต้องยอม ด้วยจะรีบไปให้ทันวันกำหนด คราวนี้ ถึงเจ้าพวกบางโขมด ฉเพาะตั้งบ้านอยู่เหมาะ คนไปออกจากท่าเรือแต่เช้า พอถึงนั่น ก็พอออกหิว เจอพวกชาวบ้านมานั่งเผาเข้าหลามขายอยู่ ใครเลยจะเว้นได้ ก็ต้อง
