แวะเข้าไปส่งส่วยด่านบางโขมด เลยเปนโฮเต็ลขายเข้าหลามปรากฎชื่อเสียงโด่งดัง ครั้นขึ้นไปถึงพระบาท ยังต้องขวนขวายหาเช่าโรงที่อยู่ ห้องเล็ก ๆ น้อย ๆ มีเปนอันมาก ก็ยังไม่ใคร่พอคน ใครขึ้นล่าไป ก็มักจะได้ความลำบาก ต้องถึงดาษปรำอยู่กลางป่า
เมื่อถึงวันกลางเดือน แลดูวงบริเวณลานพระบาท ช่างกระไร คนช่างอัดแอแซ่ซ้องกันเสียจริง ๆ เกือบจะไม่รู้ว่า เปนลานพระบาทที่อยู่เชิงเขากลางป่า เดิรไปทางไหนก็คน ดูไปทางไหนก็คน พระบ้าง คฤหัสถ์บ้าง หญิงบ้าง ชายบ้าง เด็กบ้าง ผู้ใหญ่บ้าง ตานั่น ยายนี่ พี่โน่น น้องนี่ ที่รู้จักคุ้นเคยกันก็มี แปลกหน้ามาใหม่ก็มี ดูมีคนทุกชนิดไม่เลือกหน้า ใคร ๆ เขาไป ก็ยกไว้ ใครเลยจะได้นึกได้ฝันว่า จะได้พบตาตาบอดที่เคยนั่งขอทานอยู่เชิงสพานช้างโรงสี ก็ได้พบตาคนนั้นเองขึ้นไปนั่งสีซอขอทานอยู่ที่ลานพระบาท แกเอาทุนรอนที่ไหนไปอย่างไรก็ไม่รู้ เมื่อถึงเทศกาลแล้ว ลานพระบาทก็
