คงเต็มไปด้วยผู้คนดังพรรณนามาทุก ๆ ปี มิใช่จะขึ้นทุกปีทั่วทุกคน บางคนก็ได้ไปแต่หนเดียว บางคนนาน ๆ จงไปอีกคราวหนึ่ง น้อยคนนักที่จะได้ไปหลายปีติด ๆ กัน เว้นแต่เจ้าคุณพระมงคลเทพมุนี ศรีรัตนไพรวัน ผู้กำกับว่ากล่าวพระพุทธบาท กับบริษัทของท่าน นั่นท่านไปทุกปี เห็นจะกว่า ๓๐ คราวมาแล้ว บางปีก็ได้ไปถึง ๒ คราว บันดาคนนอกจากนั้นเปนแต่เปลี่ยนหน้ากันไปเปนพื้น ด้วยการที่จะไปพระบาทนั้นมิใช่ไปได้ง่าย ๆ ย่อมต้องลงทุนลงแรงแลละการงารของตนเสียคราวหนึ่งสิ้นทั้งนั้น คราวเทศกาลหนึ่ง ผู้ที่ได้สมประสงค์นั้น ถ้านับก็มีน้อยกว่าที่อยากไปแต่ไม่สมประสงค์เปนอันมาก เพราะความไม่สมประสงค์ของคนอยากไปพระบาทมีชุกชุมหนาแน่นทุกเทศกาลประจำปีดังนี้ ความครึกครื้นของเทศกาลพระบาทที่ว่าเปนอย่างใหม่จึงเกิดขึ้น คือ เมื่อปีรกา เบญจศก จุลศักราช ๑๒๓๕ ปี (พ.ศ. ๒๔๑๖) หม่อมราชวงศพระส่าน ซึ่งบวชอยู่วัดอัมรินทราราม (ต่อมา
