หน้า:เรื่องเบ็ดเตล็ด ๓ เรื่อง - ดำรง - ๒๔๗๐.pdf/25

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๔

ในปีแรกที่คิดการนี้ ท่านพระครูส่านกล้าลงทุนลงแรงทนเหน็ดเหนื่อยเปนอันมาก ก็ได้เห็นผลความคิดโดยทันที

วัดอัมรินทรารามโดยปรกติแต่จะหาคนเดิรหรือจะหาคนที่เคยได้ไปก็ยาก ครั้นมาเกิดเรื่องพระบาทแทนขึ้นด้วยความคิดท่านพระครูส่านในปีนั้น พอถึงกลางเดือนสาม ลานวัดที่เคยเปลี่ยวก็แปลงรูปเปนร้านเล็ก ๆ อยู่เต็มไป ขายตั้งแต่ตุ๊กตุ่นตุ๊กตาผ้าผ่อนเครื่องใช้สอยต่าง ๆ ตลอดจนของใช้ของกินแทบถ้วนทุกอย่าง ที่ศาลาเคยโกรงเกรงอยู่กลางวัด ก็จัดเปนศาลาโรงธรรมมีเทศน์มหาชาติแลคาถาพันตลอดวัน จนกระทั่งที่ตัวภูเขาแลมณฑปพระบาทซึ่งจวนจะผุพังอยู่ไม่รู้ว่ากี่ปีมา ก็เกิดมีผู้คนศรัทธาพากันเบียดเสียดเยียดยัดขึ้นไปนมัสการไม่มีเวลาหยุด แต่เช้าเข้าบริเวณไป ก็ได้ยินแต่เสียงระฆังแลเสียงพิณพาทย์แตรสังข์ซึ่งพวกอาสาหาอัฐมาประโคมครึกครื้นอยู่รอบเชิงเขา แลดูไปที่มณฑปก็แล