เห็นแต่แสงเทียนกับควันธุปกลุ้มไป รอยพระบาทในมณฑปนั้นแทบจะว่า เปนทองไปทั้งรอยก็ว่าได้ เพราะผู้ศรัทธาพากันไปนมัสการ มิรู้ว่า วันละกี่พันกี่หมื่น
ความคิดของท่านพระครูส่านในเรื่องนี้ ควรยอมว่า สำเร็จได้โดยวิเศษ สำเร็จได้เกินความประสงค์ของท่านพระครูอีกหลายทาง เพราะเกิดประโยชน์แพร่หลายออกไปอีกเปนอันมาก เปนต้นว่า พวกจอดแพอยู่ใกล้วัดอัมรินทร⟨ฯ⟩ ก็ได้ค่าฝากเรือ แห่งหนึ่งนับด้วยสิบบาทสามตำลึง พวกมาออกร้านขายของก็ได้กำไรไม่รู้ว่า วันละกี่บาท ของถูกก็ขายได้แพง ของไม่ควรต้องการก็ขายได้ พวกพิณพาทย์แตรสังข์ พวกขายธูปเทียนแลทองคำเปลว พวกคนขอทานทั้งปวง ก็ได้พบอติเรกลาภอันใหญ่ ยังพระภิกษุสามเณรในวัดนั้นหรือวัดอื่น ๆ ที่ได้รับนิมนต์เทศน์มหาชาติแลคาถาพัน ชั้นต่ำที่สุด เจ้านาคที่โกนหัวโกนคิ้วนั่งเรี่ยไรจะบวชอยู่ตามริมทาง ก็ได้รับทานบริจาคมากแลง่ายกว่าจะหาได้ที่อื่น เพราะคนทั้ง
