สรรหาสิ่งที่ราคาถูกพอใจตนได้แล้ว จึงซื้ออยู่เปนพื้น ถึงว่า ของจะดีพอใจ ถ้าราคาแรง ก็บิดเบือนไถลไปเลือกหาของราคาถูก พวกขายของก็จำเปนต้องอาศรัยให้ขายได้เปนประมาณ ถึงจะมีช่างฝีมือดีทำสิ่งของให้วิจิตรงดงามได้ปานใด ก็ไม่กล้าทำมาขาย เพราะทำของดีก็ต้องแล้วช้า แล้วช้าก็เปลืองทุนเปลืองแรง เปลืองทุนเปลืองแรงก็ต้องเรียกราคาแพง เรียกราคาแพงก็ไม่มีใครซื้อ ไม่มีใครซื้อ เจ้าของก็ต้องขาดทุน จึงไม่ใคร่มีใครทำสิ่งของให้เปนอย่างวิจิตร เพราะเหตุนี้ มีผลไปถึงการทำของก็เลวลง ตัวช่างที่จะทำได้ดีจริงก็มีน้อยลง ว่าโดยใจความก็คือ การช่างขาดความบำรุง จะสังเกตตัวอย่างก็แลเห็นได้ง่าย ๆ จงดูการช่างเขียนแต่ก่อนก็ลือว่า ขรัวอินโข่งเปนฝีมือดีกว่าคนอื่น ฝีมือเขียนปรากฎฝาผนังพระอุโบสถวัดพระศรีรัตนศาสดารามอยู่ห้อง ๑ เปนสำคัญ ตั้งแต่ขรัวอินโข่งตายแล้ว ก็ไม่ได้ยินว่า ช่างเขียนฝีมือดีเทียมนั้นมีที่ไหนอีก ด้วยผู้จ้าง
