แลในที่ต่าง ๆ ก็มีตามเช่นเคยมาทุกปี มิได้เปลี่ยนแปลงอันใด
อนึ่ง หม่อมเจ้าในเจ้าต่างกรมแลยังมิได้ตั้งกรม ซึ่งเคยมาเกษากันตในพิธีตรุดนั้น ในปีกุน นพศกนี้ มี ๔ องค์ คือ
หม่อมเจ้าชายน้อย ในพระเจ้าบรมวงษเธอ กรมหลวงวรศักดาพิศาล ๑
หม่อมเจ้าชายอุดมดิเรกลาภ ในพระเจ้าน้องยาเธอ กรมหมื่นภูธเรศธำรงศักดิ ๑
หม่อมเจ้าชายอุปพัตรพงษ ในพระเจ้าน้องยาเธอ กรมหมื่นศิริธัชสังกาศ ๑
หม่อมเจ้าสุภาวงค์ภักตร์ ในพระเจ้าบวรวงษเธอ พระองคเจ้าจรูญโรจนเรืองศรี ๑
หม่อมเจ้าหญิงหนูหมี ในกรมขุนอิศรานุรักษ ประชวนไข้แต่ณวัน ๑ เดือน ๔ แรม ๗ ค่ำ ปีกุน นพศก หาหมอสุ่นเชลยศักดิมารักษา ว่า เปนไข้พิศ อาการซุด⟨ห⟩นักลง จนณวัน ๓ เดือน ๔ แรม ๙ ค่ำ เวลา ๒ ยามเสศ ถึงชิพตักไษย ชนษา ๗๕ ปี ได้รับพระราชทานเบี้ยหวัดปีละชั่งห้าตำลึง พระราชทานน้ำอาบศพ หีบทองทึบเปนเกียรดิยศ
ขุนราชการพยาพัฒน (จีนหลี) บุตรหลวงราชกิจพยาบาล (อ้าย) เดิมขุนราชการได้เปนเถ้าแก่คุมพวกจีนช่างปูนทำราชการฉลองพระเดชพระคุณมา จึ่งทรงพระกรุณาโปรดพระราชทานสัญญาบัตรเปนหมื่นสันทัดสุทากรรม ภายหลังทรงพระกรุณาโปรดให้เปนขุนราชการพยาพัฒน รับพระราชทานเบี้ยหวัดปีละชั่ง ณวัน ๔ เดือน ๔ แรม ๔ ค่ำ ป่วยเปนไข้ หาหมอเชลยศักดิมารักษา ว่า เปนไข้พิศ อาการซุดหนักลงทุกวัน ถึงวัน ๕ เดือน ๔ แรม ๑๑ ค่ำ เวลาเช้า ๕ โมง ถึงแก่กรรม อายุ ๒๔ ปี พระราชทานน้ำอาบศพ หีบลองในเปนเกียรติยศ
กำหนดยกหีบศพหม่อมเจ้าหญิงหนูหมี ในกรมขุนอิศรานุรักษ ไปเข้าปะรำวัดรฆังโฆสิตาราม วัน ๖ เดือน ๔ แรม ๑๒ เวลาเช้า ครั้นเวลาบ่าย พระราชทานเพลิงของหลวง พระราชทานเงิน ๑๐๐ เฟื้อง ผ้าขาว ๒ พับ ฉัตรเบญจา ๔ คัน กลองชนะแดง ๕ คู่ จ่าปี่ ๑ เปนเกียรติยศ
ราชกิจจานุเบกษา จำนวนปีกุน นพศกนี้ ได้ออกมาแต่เดือน ๕ ตลอดจนถึงเดือน ๔ แรม ๑๕ ค่ำนี้ เปนครบจำนวนในปีกุน นพศกนี้แล้ว ได้ตั้งใจที่จะจัดการให้ดีขึ้นโดยสมควร บัดนี้ ก็เปนเสรจสิ้นจำนวนปีกุน นพศกแล้ว ใบปกจ่าน่าแลบอกสารบาญท้ายเพื่อที่จะให้ค้นหนังสือง่ายขึ้นนั้นก็ยังเกบรวบรวมแลตีพิมพ์อยู่ เสรจแล้วเมื่อใด จะได้ส่งไปตามจำนวนหนังสือซึ่งท่านทั้งหลายได้รับอยู่นั้น ถ้าทานทั้งหลายที่มีความประสงค์จะให้เยบรวบรวมหนังสือราชกิจจานุเบกษาในปีกุน นพศก เปนเล่มสมุดเหมือนแต่ก่อนมา โรงอักษรพิมพ์การก็จะรับเยบแลเดินทองให้ตามประสงค ราคาเยบนั้นเหมือนกับที่เคยเสีย คือ เล่มละ ๒ บาท ทั้งค่าสิ่งของด้วยเสรจ อนึ่ง ขอขอบใจทานผู้ที่ได้รับหนังสือราชกิจจานุเบกษาเปนอันมาก ด้วยเมื่อจำนวนปีรกา สัปตศก แลปีจอ อัฐศกนั้น
