หน้า:โคลงโบราณ - ๒๔๖๒.pdf/14

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
เจ้าเชียงใหม่ถามเปนโคลง
ศรีปราชญ์ตอบเปนโคลง
 รังษีพระเจ้าฮื่อ ปางใด
ฮื่อเมื่อพระเสด็จไป ป่าแก้ว
 รังษีบ่สดใส สักหยาด
ดำแน่นอกในแผ้ว ผ่องเนื้อนพคุณ ฯ
ศรีปราชญ์ ๕ บทลงไว้

 ไยแม่หิ้วนั้นใช่ จะตก
เอาพระกรมาปก ดอกไม้
สองมือทบตีอก ครวญใคร่ เห็นนา
หัวยะยิ้มรอยให้ พี่เต้าไปหา ฯ
 ออกปากไว้แก่เจ้า เปนสัตย์
ดั่งหนึ่งเหลี่ยมเพ็ชรรัตน์ ยอดตั้ง
ขอร่วมภิรมย์สวัสดิ์ เสมอชีพ
จงแม่เชื่อเรียมครั้ง หนึ่งนี้ลองดู ฯ