ด้วยเจ้าพระยาสุริยวงศ์[1] รับพระบรมราชโองการใส่เกล้าฯ ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าสั่งว่า แต่ก่อน พระยาอนุชิตชาญไชย ข้าหลวง ซึ่งออกไปฟังราชการอยู่ ณ เมืองพระตะบอง มีใบบอกเข้ามาว่า องค์สมเด็จพระหริรักษารามมหาอิศราธิบดีป่วยถึงแก่พิราลัยลงแล้ว องค์พระนโรดมพรหมบริยรักษามหาอุปราช พระยาพระเขมรให้เกณฑ์คนออกตั้งค่าย กำหนดให้ได้ด้านละ ๓๐๐๔๐๐ คน ก็ได้คนมาแต่ ๒๐๓๐ คน มาอยู่รักษาค่าย ๔๕ วัน คนก็กระจัดกระจายไป ปืนคาบศิลาที่องค์สมเด็จพระหริรักษารามมหาอิศราธิบดีจ่ายให้รักษาหน้าที่อยู่แต่ก่อน องค์พระนโรดมพรหมบริรักษามหาอุปราช พระยาพระเขมร จะเรียกคืน ก็พากันขัดแขงเสีย แล้วว่า ญวนให้อ้ายตวนหลีเป็นทัพหน้ามาเกลี้ยกล่อมแขกจามที่ท่ากะพงหลวง เมืองอุดงมีไชย แล้วพูดจายุยั่วพวกจีนพวกแขกให้กำเริบขึ้นก่อน ญวนจะยกกองทัพตามมาภายหลัง พระยาพระเขมร ไพร่บ้านพลเมือง พากันตื่นตกใจ ไม่คิดที่จะรักษาบ้านเมือง คิดแต่จะหนีเอาตัวรอด ทรงรอคอยฟังศุภอักษรเมืองอุดงมีไชยมาถึง ๒ เดือนแล้ว ก็ไม่มีเข้ามา จึ่งได้โปรดเกล้าฯ จะให้เจ้าพระยายมราช[2] ออกไปตั้งฟังราชการอยู่ ณ เมืองพระตะบอง บัดนี้ พระยาอนุชิตชาญไชยบอกเข้ามาถึงกรุงเทพฯ วัน ๖ ๙ฯ ๒ ค่ำว่า[3] ได้แต่งคนลงไปสืบฟังราชการ ณ เมืองอุดงมีไชย กลับ
หน้า:ไทยสถาปนากษัตริย์เขมร - สนร - ๒๕๐๕.pdf/83
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
โปรดเกล้าฯ ให้เจ้าพระยายมราชไปฟังราชการ
เมืองพระตะบอง
ให้องค์สมเด็จพระนโรดมฯ ยืนยันมากรุงเทพฯ
